ماده 76: این ماده مقرر میکند که زندانی باید مطابق با نظامی عادلانه پاداش کار خود را بگیرد و به او اجازه داده شود تا از راه خرج کردن بخشی از این پول، قسمتی از مایحتاج خود را که در زندان برای او ممنوع نیست تهیه نماید، و قسمتی از این پول را هم برای خانواده اش بفرستد؛ مدیریت زندان نیز قسمتی از دستمزد او را نگه میدارد و در وقت آزادی زندانی آن را به وی تحویل میدهد.
ماده 77: این ماده بر افزون سازی، توسعه و گسترش وسائل آموزشی، به ویژه آموزش دینی، برای کسانی که توان فراگیری آن را دارند تأکید میکند. همچنین این ماده مقرر میدارد که آموزش بیسوادان و نیز زندانیان کم سن و سال اجباری است، مشروط بر آنکه نظام آموزشی در زندان با نظام آموزش عمومی دولتی هماهنگی داشته باشد تا زندانی بتواند پس از آزادی در خارج از زندان تحصیلات خود را دنبال کند.
ماده 80: این ماده واجب میکند که باید نسبت به آینده زندانی و توجه به این امر مهم از آغاز زندانی شدن وی فکر اساسی شود. این ماده به تشویق ارتباط دادن زندانی به هیأت هایی که در جهت منافع او کار میکنند و نیز ارتباط دادن او با خانواده اش و اصلاح اجتماعی او سفارش میکند.
ماده 82: این ماده زندانی کردن دیوانگان را منع کرده و سفارش میکند که این گونه افراد را به سایر مؤسساتی که برای رسیدگی به بیماریهای روانی تأسیس شده اند منتقل نمایند و آنان را تحت مراقبت ویژه پزشک قرار دهند. همچنین این ماده سفارش میکند که باید در هنگام نیاز امکانات معالجه بیمارانی را که از بیماریهای روانی رنج میبرند افزون کرد.
ماده 84: این ماده تأکید کرده است کسانی که بازداشت شده و زیر نظر پلیس و یا نهاد انتظامی دیگر قرار میگیرند، باید قبل از محاکمه "متهم" نامیده شوند [و نه مجرم ] و باید در مورد او بنا را بر بیگناهی و برائت گذاشت و بر همین اساس با او برخورد و رفتار نمود. همچنین باید از آزادی فرد حمایت نمود. حمایت از آزادی فرد نیز چهارچوب قانونی ویژه ای دارد که ذیلا به آنها اشاره میشود:
.jpg)
