ماده 64: این ماده تأکید میکند که مصلحت جامعه اقتضا نمی کند که زندانی به حال خود رها گردد؛ لذا وجود هیأت های حکومتی برای اصلاح زندانیان از جهت اجتماعی لازم است. همچنین ماده فوق به کوتاهی نکردن در انجام این کار سفارش میکند.
ماده 65: این ماده سفارش میکند که باید با زندانیان به گونه ای رفتار کرد تا میل به زندگی در روح آنان جای بگیرد و لذت در سایه قانون برایشان زیبا باشد؛ و باید آنان را از رفتن در راههای کج بازداشت و در آنان احساس مسؤولیت و احترام به خود را رشد داد.
ماده 71: این ماده مقرر میدارد که هر زندانی باید به کاری که با استعداد بدنی و عقلی وی، بنا بر تجویز پزشک، مناسبت دارد اقدام نماید. نباید کار در زندانها صورت زجر و شکنجه به خود گیرد؛ و باید ازدیاد کار کافی باعث حفظ تحرک و تلاش و نشاط زندانیان گردد. کار در زندان باید به گونه ای باشد که پس از آزادی زندانی از زندان باعث کمک وی در کسب روزی از راههای شرافتمندانه گردد. همچنین باید برای کسانی که توان کار کردن دارند؛ به ویژه زندانیان کم سن و سال، آموزشهای مناسبی ترتیب داده و نیز اجازه دهند تا این زندانیان کار مورد پسندشان را خود انتخاب نمایند.
ماده 72: این ماده مقرر میدارد که نظام کار در زندانها باید همچون نظام کار در خارج از زندان باشد، تا زندانی را برای گذراندن یک زندگی پسندیده در متن اجتماع آماده کند؛ و باید از راه یک صنعت، مصالح زندانیان را بر سود زندان مقدم داشت.
ماده 75: این ماده بر مشخص کردن ساعتهای کار روزانه و ماهانه، با توجه به قانون کار برای کارگران غیرزندانی طبق عرف محلی برای کارگران زندانی؛ و نیز اختصاص دادن یک روز در هفته برای استراحت آنان تخصیص داده، و فرصتی کافی برای انجام کارهای دیگر که در طول سایر روزها امکان پرداختن به آنها نیست تأکید میکند.
.jpg)
