ماده 49: باید در داخل دسته مأموران و کارگزاران زندانها، افرادی از قبیل متخصصان روانشناسی، جامعه شناسی، صنعت و بیماریهای روانی نیز جای داده شوند. خدمات این عده بر زندانیان باید به صورت پیوسته و دائمی باشد، و باید کسانی را که به طور موقت و کوتاه مدت به انجام این خدمات در زندان مشغولند کنار بگذارند.
ماده 50 و51: بر حسب مضمون این دو ماده مدیر یا رئیس زندان باید از صلاحیت کافی در ابعاد اخلاقی، اداری و آموزشی برخوردار باشد. باید سرپرستی و مدیریت زندان شغل اصلی و همیشگی او باشد نه شغل موقت؛ و نیز باید در نزدیکی زندان اقامت گزیند. اگر رئیس زندان به ریاست دو زندان یا بیشتر برگزیده شد، باید در زمانهای متعدد از هر یک از زندانها بازدید به عمل آورد. و نیز باید از سوی خود کسی را به صورت دائم به مسؤولیت آن زندانها بگمارد. همچنین رئیس زندان باید به زبانی که زبان اکثر زندانیان است بتواند حرف بزند.
ماده 52: در زندانهائی که زندانیان به بیشتر از یک پزشک نیازمندند، باید یک طبیب به صورت دائم در زندان یا محل نزدیک به آن اقامت کند. اما در مؤسسات دیگری که چنین نیستند پزشک باید روزانه از آنجا بازدید به عمل آورد. البته پزشک باید در موقعیت های ضروری و حساس در آنجا حضور پیدا کند.
ماده 53: در زندانهائی که هم پذیرای زندانیان مرد میباشند و هم پذیرای زندانیان زن، باید قسمتی جداگانه به مدیریت یک زن برای آنها تخصیص یابد، و کلیدهای آن فقط در اختیار مدیر زن باشد. مأموران مرد نباید بدون وجود یکی از مأموران زن در این قسمت حضور یابند. این قانون شامل حال کسانی همچون پزشکان و معلمان که ناگزیر از ادای وظایف خود میباشند نمی گردد.
ماده 54: این ماده، مأموران زندان را از به کار بردن زور، بجز در حالت دفاع از خود یا هنگام مقابله با فرار زندانیان، یا مقاومت بدنی مثبت یا منفی آنان،
.jpg)
