صفحه ۲۷۲

ماده 28: این قانون واگذاری هر گونه سلطه تأدیبی و تربیتی را به یک زندانی بر سایر زندانیان دیگر ممنوع می‎کند؛ و البته آن دسته از فعالیت های فرهنگی و اجتماعی را که از سوی زندانیان به صورت گروهی و تحت نظارت اولیای زندان انجام می‎پذیرد شامل نمی گردد.

ماده 30: مجازات زندانی جز بر طبق قانونی که بر آن اشاره شده ممنوع است، و باید وی را از اتهامی که به او زده شده آگاه نمود، تا از خودش دفاع کند. همچنین باید به زندانی اجازه داد تا دفاعیه خود را شخصا، و حتی در صورت نیاز به وسیله یک مترجم ارائه دهد، و این حالات و موقعیت ها باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد.

ماده 31: این ماده مجازاتهای غیر انسانی و بسیار سخت به عنوان تأدیب و تنبیه، مانند قرار دادن زندانی در سلولهای تاریک را منع می‎کند.

ماده 33: این ماده به کارگیری هر گونه وسائل و ابزار زور و جبر مانند کند و زنجیر را ممنوع می‎کند؛ اما این ممنوعیت به طور مطلق نیست بلکه فقط در صورتی که به انگیزه تأدیب و کیفررسانی باشد، آنها را منع می‎نماید. و استفاده از زنجیرها و آهن را به انگیزه اعمال زور و اجبار مطلقا منع می‎کند. لکن ابزار دیگری که برای اجبار و نگهداری زندانی به کار گرفته می‎شود، بعدا به استفاده از آنها اشاره می‎کنیم...

ماده 34: این ماده به نمونه هائی از وسایلی که برای واداشتن زندانی به اقرار کردن مورد استفاده قرار می‎گیرد، و نیز به کیفیت کاربرد این وسائل اشاره کرده، و تأکید نموده است که کاربرد این وسائل تنها در موارد ضروری امکان پذیر است.

ماده 35: این ماده مقرر می‎دارد که باید اطلاعات و آگاهی های هر زندانی نسبت به نظام معمول در زندان و برخورد با زندانیان را افزایش داد. این کار باید برای هر زندانی کتبا انجام گیرد، و در مورد زندانیان بیسواد به صورت شفاهی صورت می‎پذیرد.

ناوبری کتاب