ماده 28: این قانون واگذاری هر گونه سلطه تأدیبی و تربیتی را به یک زندانی بر سایر زندانیان دیگر ممنوع میکند؛ و البته آن دسته از فعالیت های فرهنگی و اجتماعی را که از سوی زندانیان به صورت گروهی و تحت نظارت اولیای زندان انجام میپذیرد شامل نمی گردد.
ماده 30: مجازات زندانی جز بر طبق قانونی که بر آن اشاره شده ممنوع است، و باید وی را از اتهامی که به او زده شده آگاه نمود، تا از خودش دفاع کند. همچنین باید به زندانی اجازه داد تا دفاعیه خود را شخصا، و حتی در صورت نیاز به وسیله یک مترجم ارائه دهد، و این حالات و موقعیت ها باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد.
ماده 31: این ماده مجازاتهای غیر انسانی و بسیار سخت به عنوان تأدیب و تنبیه، مانند قرار دادن زندانی در سلولهای تاریک را منع میکند.
ماده 33: این ماده به کارگیری هر گونه وسائل و ابزار زور و جبر مانند کند و زنجیر را ممنوع میکند؛ اما این ممنوعیت به طور مطلق نیست بلکه فقط در صورتی که به انگیزه تأدیب و کیفررسانی باشد، آنها را منع مینماید. و استفاده از زنجیرها و آهن را به انگیزه اعمال زور و اجبار مطلقا منع میکند. لکن ابزار دیگری که برای اجبار و نگهداری زندانی به کار گرفته میشود، بعدا به استفاده از آنها اشاره میکنیم...
ماده 34: این ماده به نمونه هائی از وسایلی که برای واداشتن زندانی به اقرار کردن مورد استفاده قرار میگیرد، و نیز به کیفیت کاربرد این وسائل اشاره کرده، و تأکید نموده است که کاربرد این وسائل تنها در موارد ضروری امکان پذیر است.
ماده 35: این ماده مقرر میدارد که باید اطلاعات و آگاهی های هر زندانی نسبت به نظام معمول در زندان و برخورد با زندانیان را افزایش داد. این کار باید برای هر زندانی کتبا انجام گیرد، و در مورد زندانیان بیسواد به صورت شفاهی صورت میپذیرد.
.jpg)
