صفحه ۲۶۳

"دزدان هرگاه که راهزنی کنند و اسلحه بکشند ولکن کسی را نکشته و مالی را به غارت نبرده باشند [ مجازاتشان این است که ] زندانی شوند و معنای نفی از زمین در آیه شریفه: "نفیهم من الارض" نیز همین است."وسائل ج ‏536/18، باب 1 از ابواب حد محارب، حدیث 8

2- در "مسند زید" او از پدرش، از جدش، از علی (ع) نقل کرد که فرمود:

"دزدان هرگاه که راهزنی کنند و اسلحه بکشند ولکن کسی را نکشته و مالی را به غارت نبرده باشند، باید مجازات شوند تا اینکه در زندان بمیرند و معنای نفی از زمین آیه شریفه: "و نفیهم من الارض" نیز همین است.""اذا قطع الطریق اللصوص و اشهروا السلاح و لم یأخذوا مالا و لم یقتلوا مسلما، ثم اخذوا، حبسوا حتی یموتوا، و ذلکم نفیهم من الارض." (مسند زید 323، کتاب السیر، باب قطاع الطریق)

3- در روایت عبیدالله مدائنی از امام صادق (ع) نیز آمده است:

"اگر کسی با خدا محاربه کند و در تباه ساختن زمین سعی و کوشش نماید ولکن کسی را نکشته و مالی را به غارت نبرده باشد، مجازات او نفی از زمین ( نفی فی الارض) است.

راوی گوید: من گفتم: آیا میزان نفی چقدر است ؟

فرمودند: از آن سرزمینی که در آن می‎زیسته یک سال به جای دیگر تبعید می‎شود، و در ضمن نامه ای به مردمان آن سرزمین نوشته می‎شود که او یک فرد تبعید شده است، بنابراین با او هم غذا نشوید، با هم چیزی نیاشامید، و با او مناکحت نکنید. از آنجا نیز با همین شیوه به سرزمین دیگر تبعید می‎شود، و این حالات ادامه پیدا می‎کند تا زمانی که او توبه کرده و خوار گردد."عن ابی عبدالله (ع): "و ان حارب الله و سعی فی الارض فسادا و لم یقتل و لم یأخذ من المال، نفی فی الارض. قال: قلت: و ما حد نفیه ؟ قال: سنة ینفی من الارض التی فعل فیها الی غیرها، ثم یکتب الی ذلک المصر بأنه منفی، فلا تؤاکلوه و لا تشاربوه و لا تناکحوه، حتی یخرج الی غیرها، فیکتب الیهم ایضا بمثل ذلک . فلایزال هذه حاله سنة، فاذا فعل به ذلک تاب و هو صاغر." (تهذیب ج ‏131/10، باب حد سرقت و...حدیث 140)

ناوبری کتاب