باز شیخ صدوق با زنجیره سند روایتی خود که به کتاب "قضایای علی (ع)" منتهی میشود همانند آن را نقل کرده و به عبارت: "بنده نیز به زندان سپرده میشود" افزوده است: "تا اینکه بمیرد."
شیخ طوسی نیز همین روایت را با سند ویژه خود از علی بن ابراهیم نقل کرده است.وسائل، جلد و باب سابق: "و یستودع العبد فی السجن حتی یموت."
2- بیهقی نیز با سند ویژه خود از "خلا س" از علی (ع) روایت کرده که فرمود:
"هرگاه آقائی بنده خود را فرمان دهد که مردی را بکشد، باید توجه داشته باشیم که او مانند شمشیر و تازیانه اوست، روی این جهت آن آقا و مولا باید کشته شود و عبد او نیز زندانی شود."سنن بیهقی ج 50/8، کتاب جنایات، باب ما جاء فی امر السید عبده. عن علی (ع) قال: اذا امر الرجل عبده أن یقتل رجلا فانما هو کسیفه او کسوطه، یقتل المولی و یحبس العبد فی السجن.
شیخ طوسی در "نهایه" فرموده است:
"هرگاه انسانی انسان آزاد دیگری را فرمان به کشتن یک مرد بدهد و او نیز او را بکشد، قصاص بر قاتل مباشر واجب میشود؛ ولکن فرمان دهنده را قصاص نمی کنند، اما امام این حق را دارد که تا پایان زندگی اش او را زندانی کند.حضرت استاد دامت برکاته در ذیل بحث: "چهارم از موارد زندان ابد دستیار قتل" مسأله ای را که آیا زندانی شدن آمر به قتل از باب حق الناس است و متعلق به اولیاء دم یا از حقوق الله است و برای استوارسازی و برپاداشتن نظام اجتماع ؟ مطرح کردند، لازم به تذکر است که این سخن شیخ طوسی (ره) مؤید این قول است که این مورد از حقوق الله است و تعلق به امام مسلمین دارد و نه به اولیاء خون.(مقرر)
اگر کسی بنده و مملوک خود را به کشتن دیگری فرمان دهد و او نیز بکشد، حکم آنها درست همان است که گفته شد، [یعنی مملوک که قاتل مباشر است کشته میشود و مولای او که آمر است به زندان ابد محکوم میشود.] هرچند که روایتی خلاف آن را میگوید، چون روایت شده: "مولا کشته میشود و بنده او به زندان سپرده میشود = یقتل السید و یستودع العبد السجن." لکن سخن قابل اعتماد همان است که ما گفتیم."نهایه 747/.
.jpg)
