صفحه ۲۴۳

شیخ صدوق نیز همین روایت صحیحه را از "حماد" از "حلبی" نقل کرده است، با این تفاوت که در نقل او به جای "لباس درشت"، "درشت ترین لباسها" وجود دارد.فی صحیحة الحماد عن ابی عبدالله (ع) فی المرتدة عن الاسلام قال: "لا تقتل، و تستخدم خدمة شدیدة، و تمنع الطعام و الشراب الا ما یمسک نفسها، و تلبس خشن الثیاب، و تضرب علی الصلوات."و رواه الصدوق باسناده عن حماد عن الحلبی مثله، الا انه قال: "أخشن الثیاب". (وسائل ج ‏549/18، باب 4 از ابواب حد مرتد، حدیث 1)

در هر حال باید گفت که: زن مرتد را نمی کشند، بلکه او را زندانی می‎کنند تا زمانی که توبه کند و یا اینکه چندان بماند تا بمیرد. فقهای امامیه ما بر همین مطلب فتوا داده اند، چنانکه در کتاب شرایع فرموده است:

"زن به دلیل مرتد شدنش کشته نمی شود، هرچند که مرتد فطری بوده باشد، بلکه همیشه در زندان نگاه داشته می‎شود، و در مواقع نماز او را می‎زنند تا نماز بخواند."

در جواهر [که شرح شرایع است ] پس از ذکر مطلب یاد شده از شرایع در ذیل آن فرموده است:

"دلیل این مطلب، روایات و نیز هر دو نوع اجماع یعنی اجماع محصل و منقول می‎باشد."شرایع ج ‏183/4؛ جواهر الکلام ج ‏611/41 از فقهای شیعه ابن ادریس می‎گوید: حتی اعدام زن محارب نیز برخلاف احتیاط می‎باشد و زندانی کردن او مانند زن مرتد موافق احتیاط است. (از افاضات معظم له در جلسه درس فقه)

[آنچه گفتیم فتاوای فقهای شیعه درباره زن مرتد بود] و اما فقهای اهل سنت و جماعت در این مسأله اختلاف نظر دارند. شیخ طوسی (ره) در کتاب مرتد از کتاب خلاف خود، مسأله 1 چنین می‎نویسد:

"زن هرگاه مرتد شود کشته نمی شود، بلکه زندانی شده و مجبور به پذیرش مجدد دین اسلام می‎شود، تا اینکه از ارتداد خود برگردد و یا اینکه در زندان بمیرد. ابوحنیفه و

ناوبری کتاب