این برای شما بهتر است، در این صورت خداوند شما را در بهشت به دستهایتان ملحق میکند؛ اما اگر توبه نکنید خداوند شما را در جهنم به دستهایتان ملحق خواهد کرد.""روی الکلینی بسنده عن الحارث بن حضیرة، قال: مررت بحبشی و هو یستقی بالمدینة فاذا هو أقطع، فقلت له: من قطعک ؟ قال: قطعنی خیر الناس، انا اخذنا فی سرقة و نحن ثمانیة نفر فذهب بنا الی علی بن ابی طالب (ع)، فاقررنا بالسرقة، فقال لنا: تعرفون أنها حرام ؟ فقلنا: نعم، فامر بنا فقطعت اصابعنا من الراحة و خلیت الابهام، ثم امر بنا فحبسنا فی بیت یطعمنا فیه السمن و العسل حتی برئت ایدینا، ثم امر بنا فاخرجنا و کسانا فاحسن کسوتنا، ثم قال لنا: ان تتوبوا و تصلحوا فهو خیر لکم یلحقکم الله بایدیکم فی الجنة و الاتفعلوا یلحقکم الله بایدیکم فی النار." (وسائل ج 528/18، باب 30 از ابواب حد السرقة، حدیث 1)
2- در کتاب "دعائم الاسلام" از علی (ع) نقل کرده است که:
"آن حضرت دستور داد دست چند دزد را ببرند، آنگاه که دستهایشان را بریدند آنان را دستور داد زخمهایشان را داغ کنند [تا خونریزی نکند، چون در قدیم جلو خونریزی زخم را با داغ کردن و سوزاندن روی زخم میگرفتند و ابزارهای پیشرفته وجود نداشته است ].در نقل مستدرک الوسائل ج 239/3 به جای جمله: "دستور داد زخمهایش را داغ کنند." آمده است: "دستور داد آنان را حبس کنند." این نسخه بدل ناشی از دو واژه عربی "حبس = زندان" و "حسم = داغ کردن" میباشد. سپس به پیشکار خود قنبر فرمود: قنبر! اینان را با خودت ببر و زخمهایشان را معالجه کن و به آنان خوب رسیدگی کن، هرگاه بهبود یافتند مرا خبر کن. پس آنگاه که آنان بهبود یافتند قنبر به نزد آن حضرت آمده و گفت: آنان بهبودی یافته اند. حضرت فرمود: اینان را ببر و به هر کدامشان دو لباس بپوشان و دوباره به اینجا بازشان گردان.
قنبر چنین کرد، وقتی که آنان را باز گردانید [یک پیراهن و شلوار سفید رنگ پوشیده بودند؛ لذا] مانند حاجیان احرام بسته بودند.""عن علی (ع) انه امر بقطع سراق، فلما قطعوا امر بحسمهم فحسموا (امر بحبسهم فحبسوا المستدرک) ثم قال: یا قنبر، خذهم الیک فداو کلومهم و احسن القیام علیهم، فاذا برئوا فاعلمنی، فلما برئوا اتاه فقال: یا امیرالمؤمنین، قد برئت جراحهم، فقال: اذهب فاکس کل واحد منهم ثوبین و اتنی بهم، ففعل و أتاه بهم کأنهم قوم محرمون..." (دعائم الاسلام ج 470/2، کتاب السراق، فصل 1، حدیث 1678)
در متن عربی این حدیث واژه "حسم" از "حسم العرق" گرفته شده و به معنای داغ کردن رگ بریده و پاره شده است تا خونریزی نکند.
این حدیث را در مستدرک نیز از دعائم الاسلام نقل کرده است.مستدرک الوسائل ج 239/3، باب 28 از ابواب حد سرقت، حدیث 2
.jpg)
