می گردید؛ چرا که آنان حاضر بوده اند و در برابر قتل ناحق او نایستاده و از آن مسلمان مظلوم با زبان و دست خود دفاع نکرده اند."نهج البلاغه فیض 556/؛ عبده ج 104/2؛ لح 427/، خطبه 172
البته دلالت این کلام مولا(ع) بر مطلب مورد نظر ما جای اندیشه و تأمل دارد، برای اینکه احتمال این هست که جواز قتل آنان به دلیل بغی و خروج مسلحانه شان باشد و نه از باب قصاص.
دسته بیست و چهارم - اسیران جنگی:
اسرا نیز جزء کسانی هستند که در روایات به زندانی شدن آنان تصریحات و اشاراتی وجود دارد که از جمله آنها موارد ذیل است:
1- بیهقی در "سنن" با سند ویژه خود از ابوهریره چنین گزارش کرده است:
"رسول خدا(ص) سپاهی را به سوی سرزمین نجد روانه کرد، آنان در بازگشت مردی را نیز به عنوان اسیر همراه خود آورده بودند که "ثمامة بن أثال حنفی" نام داشت، و رئیس اهالی سرزمین یمامه بود. او را به یکی از ستونهای مسجد بسته بودند که رسول خدا(ص) به نزد او آمده و فرمود: ای ثمامه با خود چه داری ؟ ثمامه جواب داد: نیکی ای محمد، اگر مرا بکشی کسی را کشته ای که خونخواه دارد، و [اگر از قتل من گذشته ] مرا عفو و مورد انعام قرار بدهی بر کسی انعام کرده ای که از تو سپاسگزار خواهد بود، و اگر مال میخواهی هر مقدار که مورد نظرت هست بگو پرداخت کنم.
پیامبر(ص) او را به حال خود گذاشته و از آنجا رفت. فردا دوباره به سراغ او آمده و پرسید: ثمامه ! با خود چه داری ؟ او جواب داد: همان چیزهائی را که دیروز گفتم. و دوباره آن مطالب را بازگو کرد.
رسول خدا(ص) روز سوم نیز به نزد او آمده و همان سؤال و جوابهای پیشین تکرار
.jpg)
