حضرت فرمود: ای فرزند سنان ! موهای زن و به کارت او دو عامل عمده در زیبائی و جذابیت زن هستند؛ لذا هرگاه کسی یکی از این دو را از بین ببرد باید مهرالمثل بپردازد، یعنی مهرالمثل کامل.""قال عبدالله بن سنان: قلت لابی عبدالله (ع): جعلت فداک ما علی رجل وثب علی امراءة فحلق رأسها؟ قال: یضرب ضربا وجیعا، و یحبس فی سجن المسلمین حتی یستبراء شعرها، فان نبت، اخذ منه مهر نسائها، و ان لم ینبت اخذ منه الدیة کاملة . قلت: فکیف صار مهر نسائها ان نبت شعرها؟ فقال: یا ابن سنان، ان شعر المراءة و عذرتها شریکان فی الجمال، فاذا ذهب باحدهما وجب لها المهر کملا. (وسائل ج 255/19، باب 30 از ابواب دیات اعضاء، حدیث 1)
این روایت را "مشایخ سه گانه" نقل کرده اند.منظور از اساتید و مشایخ سه گانه، مؤلفین کتب اربعه هستند که عبارتند از: محدثین و فقهائ بزرگوار: شیخ صدوق، محمد بن یعقوب کلینی و شیخ طوسی. (مقرر) در کتاب شرایع نیز بر اساس مضمون آن فتوا داده شده است:
"...اما اگر کسی موی سر زنی را از بین ببرد، باید دیه کامل یک زن را بپردازد؛ لکن اگر موی او دوباره رشد کرد، باید مهریه آن زن را بپردازد."الشرایع ج 261/4
در "جواهر" نیز سخن فوق صاحب شرایع را چنین دنبال کرده است:
"بدون آنکه در این باره به نظر خلافی برخورد کرده باشم. البته بجز اسکافی [ ابن جنید]، او هم فقط در مورد مسأله دوم [یعنی مسأله رشد مو] نظر خلاف داده و گفته است: در صورت روئیدن دوباره موی او یک سوم دیه کامل یک زن را باید بپردازد."جواهر الکلام، کتاب الدیات، ج 174/42
باز در جواهر راجع به توضیح بیشتر این مسأله چنین گفته است:
"اگر مهریه او بیشتر از مقدار مهرالسنه باشد، آن را نیز بگیرد؛ به دلیل اینکه این روایت و فتوا کلیت و اطلاق دارند [و شامل مقدار معادل مهرالسنه و مقدار بیش از آن میشوند].
"اما اگر مهریه او به قدری زیاد باشد که از مقدار خونبهای کامل [یعنی 500 دینار] نیز تجاوز کند، در آن صورت فقط به میزان دیه را میتواند بگیرد و نه بیشتر از آن را،
.jpg)
