صفحه ۱۷۶

(ما این روایت را چند صفحه بعد در ذیل دسته دوازدهم از این روایات به طور کامل ذکر خواهیم کرد.)ر. ک . مسند زید 265/، کتاب الشهادات، باب القضاء.

دسته یازدهم: زندانی کردن کفیل تا هنگام حاضرکردن شخص و یا وجه مورد کفالت:

1- کلینی با سندی قابل اعتماد، از عمار، از امام صادق (ع) روایت کرده که آن حضرت فرمود:

"مردی را نزد امیرالمؤمنین (ع) آوردند که نفس یک مردی را کفالت کرده بود [و نه مال مربوط به او را]، آن حضرت او را زندانی کرده و خطاب به او فرمود: رفیقت را پیدا کن بیاور!"عن الکلینی بسند به موثوق به، عن عمار، عن ابی عبدالله (ع) قال: "اتی امیرالمؤمنین (ع) برجل قد تکفل بنفس رجل، فحبسه و قال: اطلب صاحبک". (وسائل ج ‏156/13، باب 9 از کتاب ضمان، حدیث 1)

2- شیخ صدوق با سند ویژه خود، از اصبغ بن نباته گزارش نموده که او گفت:

"امیرالمؤمنین (ع) مردی را که نفس مرد دیگری را کفالت کرده بود زندانی کرده و به او فرمود: رفیقت را پیدا کن و بیاور."عن الصدوق بسنده عن اصبغ بن نباته قال: "قضی امیرالمؤمنین (ع) فی رجل تکفل بنفس رجل ان یحبس، و قال له: "اطلب صاحبک ." (وسائل، جلد و باب یاد شده، حدیث 2)

3- شیخ طوسی با سند ویژه خود از اسحاق بن عمار، از جعفر، از پدرش روایت نموده است:

"مردی را نزد علی (ع) آوردند که نفس مرد دیگری را کفالت کرده بود، حضرت امیر(ع) او را در ارتباط با شخص مورد کفالت دستگیر نموده و فرمود او را زندانی کنند تا رفیقش را بیاورد. (در متن روایت آمده فاخذ بالمکفول، که ظاهر آن این است که مکفول بازداشت شد ولی مراد بازداشت کفیل به خاطر مکفول است)."عن الشیخ بسنده عن اسحاق بن عمار، عن جعفر، عن ابیه، عن علی (ع): "انه اتی برجل قد کفل برجل بعینه، فاخذ بالمکفول، فقال: احبسوه حتی یأتی صاحبه." (وسائل، جلد و باب و صفحه یاد شده، حدیث 3)

ناوبری کتاب