لکن از آمدن خویشاوندان او برای دیدار نباید جلوگیری نباید کرد، برای اینکه این دیدار آن هدف تنبیهی و ارشادی زندان را بر هم نمی زند، بلکه گاهی خود وسیله حصول آن میشود (مثل اینکه ملاقاتی ها او را ملامت کنند و مؤثر واقع شوند) زندانی را نباید از تصرفات مشروع او مانند خرید و فروش، هبه، صدقه دادن، اقرار به نفع دیگر طلبکاران، بازداشت؛ او هر کدام از این کارها را انجام بدهد نافذ است و طلبکاران او نمی توانند آن را ابطال کنند؛ و این عدم جواز منع او از تصرفات مشروع به این خاطر است که زندان به خودی خود موجب از بین رفتن شایستگی و اهلیت او برای تصرفات مشروع نمی گردد..."بدائع الصنائع ج 174/7
آنچه که صاحب بدائع الصنائع راجع به عدم جواز خروج زندانی به مراسم نماز جمعه ذکر کرده، با آن مطلبی که ما به همین زودی خواهیم گفت که: از وظایف امام این است که زندانی را برای نمازهای جمعه و اعیاد بیرون بیاورد، لکن نه به طور آزاد بلکه زیر نظر نگهبانان و با ضمانت گرفتن از اولیای آنان منافات دارد.
از جمله امور مهمی که در این رابطه باید بدانیم این است که شرایطی ایجاد شود که در آن زندانی بتواند با همسر خود دیدار و خلوت کند. برای اینکه نیاز جنسی یکی از نیرومندترین نیازهای انسانی است و جدائی انداختن میان شوهر و زن به مدت طولانی موجب پدید آمدن اموری میگردد که خرد و شریعت بدان رضایت نمی دهند و چه بسا موجب جدائی کامل آنان و از هم پاشیدن کانون خانواده شان گردد.
در "مستدرک الوسائل" به نقل از جعفریات از علی (ع) نقل شده است که:
.jpg)
