صفحه ۱۲۸

معیشتی مانند خوراک، دارو، هوای صاف و ناآلوده، پوشاکهای تابستانی و زمستانی و دیگر نیازمندیها و تسهیلات لازم را فراهم آورد. ما پیشتر نیز در بحث نهم مفصلا درباره نفقه و مخارج زندانیان سخن گفتیم و از کتاب الخراج ابویوسف مطالبی را نقل کردیم که از جمله آنها این بند بود:

"شیوه خلفا بر این بوده که نیازمندیهای زندانیان مانند خوراک، خورش و پوشاک زمستانی و تابستانی را فراهم می‎آوردند. نخستین کسی که به این عمل اقدام کرد علی بن ابی طالب - کرم الله وجهه - بود، که در عراق این کار را انجام داد، سپس معاویه نیز در شام (از او پیروی) کرد، و سپس خلفای بعدی نیز به این شیوه ادامه دادند."الخراج 149/

در کتاب "احکام السجون" نیز در این باره چنین آمده است:

"ساختمان زندان باید به گونه ای باشد که بادخور و هواخور داشته باشد و بتواند زندانی را از گرما و سرما حفظ کند و آسایش طبیعی او را فراهم آورد. به همین دلیل است که می‎بینیم رسول خدا(ص) محکومین را در خانه های معمولی که مردم در آنها زندگی می‎کردند زندانی می‎نمود و از نظر نور و گشایش کاملا قابل قبول بود، چنان که آن حضرت اسیران جنگی را که هنوز حکم نهائی درباره آنان صادر نشده بود نیز در چنین خانه هائی زندانی می‎کرد؛ چرا که آنان را در خانه های اصحاب خود پخش می‎کرد و گاهی نیز حبس همه آنان در یک خانه بود، چنان که یک بار آنان را در خانه یک زن انصاری از قبیله بنی نجار زندانی فرمود."احکام السجون 117/

در کتاب "بدایع الصنائع" نیز چنین آمده است:

"و اما بیان اینکه چه چیزی را باید از زندانی منع کرد و چه چیزی را بر او آزاد گذاشت از این قرار است: زندانی از رفتن به سر مشاغل خود در بیرون زندان ممنوع است، و نیز از رفتن به مراسم نمازهای جمعه و جماعت، اعیاد، تشییع جنائز، عیادت بیماران، دید و بازدید و مهمانی ممنوع است؛ چرا که زندان برای این است که از این

ناوبری کتاب