معیشتی مانند خوراک، دارو، هوای صاف و ناآلوده، پوشاکهای تابستانی و زمستانی و دیگر نیازمندیها و تسهیلات لازم را فراهم آورد. ما پیشتر نیز در بحث نهم مفصلا درباره نفقه و مخارج زندانیان سخن گفتیم و از کتاب الخراج ابویوسف مطالبی را نقل کردیم که از جمله آنها این بند بود:
"شیوه خلفا بر این بوده که نیازمندیهای زندانیان مانند خوراک، خورش و پوشاک زمستانی و تابستانی را فراهم میآوردند. نخستین کسی که به این عمل اقدام کرد علی بن ابی طالب - کرم الله وجهه - بود، که در عراق این کار را انجام داد، سپس معاویه نیز در شام (از او پیروی) کرد، و سپس خلفای بعدی نیز به این شیوه ادامه دادند."الخراج 149/
در کتاب "احکام السجون" نیز در این باره چنین آمده است:
"ساختمان زندان باید به گونه ای باشد که بادخور و هواخور داشته باشد و بتواند زندانی را از گرما و سرما حفظ کند و آسایش طبیعی او را فراهم آورد. به همین دلیل است که میبینیم رسول خدا(ص) محکومین را در خانه های معمولی که مردم در آنها زندگی میکردند زندانی مینمود و از نظر نور و گشایش کاملا قابل قبول بود، چنان که آن حضرت اسیران جنگی را که هنوز حکم نهائی درباره آنان صادر نشده بود نیز در چنین خانه هائی زندانی میکرد؛ چرا که آنان را در خانه های اصحاب خود پخش میکرد و گاهی نیز حبس همه آنان در یک خانه بود، چنان که یک بار آنان را در خانه یک زن انصاری از قبیله بنی نجار زندانی فرمود."احکام السجون 117/
در کتاب "بدایع الصنائع" نیز چنین آمده است:
"و اما بیان اینکه چه چیزی را باید از زندانی منع کرد و چه چیزی را بر او آزاد گذاشت از این قرار است: زندانی از رفتن به سر مشاغل خود در بیرون زندان ممنوع است، و نیز از رفتن به مراسم نمازهای جمعه و جماعت، اعیاد، تشییع جنائز، عیادت بیماران، دید و بازدید و مهمانی ممنوع است؛ چرا که زندان برای این است که از این