چنانکه به من گزارش رسیده کارگزاران تو در این چارچوب معین عمل نمی کنند، آنان را همین طوری میزنند، و این در حالی است که پیامبراسلام (ص) از زدن نمازگزاران (یعنی مسلمانان) نهی فرموده است."الخراج 149/_151
ما سخن ابویوسف را با این درازا به این دلیل نقل کردیم که دربردارنده امور بسیار دقیقی میباشد، و نیز از نظر تاریخی نشان دهنده کیفیت رفتارکارگزاران و امرای آن اعصار با زندانیان و اسراء میباشد. همچنانکه از آن برمی آید که ابویوسف از نظر تأمین مخارج، میان زندانیان متمکن و فقیر با استناد به سخن امیرالمؤمنین علی (ع) فرق قائل بوده است.
"ماوردی" نیز در کتاب "احکام السلطانیه" خود درباره هزینه های زندانیان چنین گفته است:
"برای امیر جایز است کسی را که بارها مرتکب خلاف و بزهکاری شده و اجرای حدود نیز او را متنبه نساخته است، به گونه ابد زندانی کند تا این که بمیرد. و این در صورتی است که وجود او در بیرون موجب زیان رسیدن به مردم گردد. روزی و پوشاک او نیز باید از بیت المال تأمین شود، چون به واسطه این زندانی شدن شر او از مردم کوتاه میشود."الاحکام السلطانیه 220/.
در کتاب "احکام السجون" نیز به نقل از کتاب "نظم الحکم فی مصر" - نظامهای حکومتی در مصر - چنین آورده است:
"نخستین کسی که از میان خلفای راشدین برای خوراک و پوشاک زمستانی و تابستانی زندانیان مقرری تعیین کرد امام علی (ع) میباشد. اگر شخص مجرم دارای تمکن مالی بود، مخارج او را از مالش قرار داد، و اگر تنگدست و بیمار بود مخارج او را از بیت المال مسلمین میپرداخت، تا به واسطه محبوس شدن مسلمین از شر او در امان باشند."احکام السجون 125/
.jpg)
