آیت‌الله منتظری

اسماعیل بن ابراهیم بن مهاجر، از عبدالملک بن عمیر، برای من گزارش کرد که او گفت:

"شیوه علی بن ابی طالب بر این بود، هرگاه که در میان مردم یا یک قبیله یک مرد بی بندوبار و مزاحم دیگران پیدا می‎شد او را دستگیر و زندانی می‎کرد، اگر آن شخص مالی داشت خرجی او را از مالش قرار می‎داد، و اگر مالی نداشت مخارجش را از بیت المال می‎پرداخت، و می‎فرمود:

"شر او را از مردم دور ساخته و از بیت المال مردم نیز برایش مصرف می‎کنیم."حدثنی اسماعیل بن...قال:کان علی بن ابی طالب اذا کان فی القبیلة او القوم الرجل الداعر، حبسه، فان کان له مال انفق علیه من ماله، و ان لم یکن له مال، أنفق علیه من بیت مال المسلمین و قال: یحبس عنهم شره و ینفق علیه من بیت مالهم. (حدیث)

باز هم برخی از اساتید حدیث من برایم از جعفر بن برقان نقل کردند که او گفت:

عمر بن عبدالعزیز برای من [که قاضی القضاة و یا مسؤول زندان بوده ] چنین نوشت: "در زندانهایتان هیچ کس از مسلمانان را به گونه ای در بند قرار ندهید که نتواند ایستاده نماز بخواند، و شبانگاهان هیچ زندانی را در بند و زنجیر قرار ندهید مگر این که اتهام او خون باشد [و از گریختنش بترسید] و از صدقات برای تأمین خوراک و خورش مناسب حال آنان مصرف کنید. والسلام."ظاهر این است که منظور از صدقات اعم از احسانها و تبرعات مردم و زکات و بیت المال می‎باشد، چون مقرری تعیین شده است. (از افاضات معظم له در جلسه 245 درس فقه)

بنابراین تو نیز فرمان بده تا خوراک این زندانیان را تأمین کنند، و این کار را با این