و اگر قبل از اقامه دعوی نزد حاکم، طرفین از فحش و زدن، یکدیگر را عفو کردند، اجرای تعزیر برای احقاق حقوق مردم ساقط میشود، لکن در سقوط حق حکومت و اصلاح فرد اختلاف شده است...."احکام السلطانیه 237/
در باب پنجاهم از کتاب معالم القربة آمده است:
در مهذب آمده است: در مواردی که حقی از حقوق مردم تضییع شده باشد ترک تعزیر جایز نیست. غزالی گوید: در قضایایی که پای یکی از حقوق مردم در میان باشد، با وجود درخواست صاحب حق، حاکم نمی تواند در اجرای تعزیر اهمال کند؛ ولی آیا حاکم حق دارد در این گونه موارد فقط بر توبیخ زبانی، به عنوان تعزیر بسنده کند؟ در پاسخ به این سؤال دو وجه ابراز کرده اند: بر والی است که با تعزیر ناسزا دهنده و ضارب، حق مشتوم و مضروب را ادا کند؛ و اگر اینان از حق خود گذشتند ولی امر با صلاحدید خود میان تعزیر متخلف به عنوان اصلاح جامعه که یکی از حقوق مصالح عمومی است، و عفو و گذشت متخلف، مختار و آزاد است. اما اگر طرفین قبل از طرح دعوی در محضر حاکم نسبت به شتم و ضرب، یکدیگر را عفو کردند حق الناس از تعزیر ساقط میگردد."معالم القربة 192/ (چاپ مصر 286/)
از جمله دلایلی که بر جواز عفو دلالت دارد شیوه برخورد پیامبر(ص) و ائمه (ع)