آیت‌الله منتظری

فرمود "در حد شفاعت پذیرفته نیست."لا یشفع فی حد. (وسائل ‏333/18، ابواب مقدمات حدود، باب 20، حدیث 2)

5- سکونی با سندی معتبر از امام صادق (ع) روایت می‎کند که آن حضرت گفت: علی (ع) فرمود: "اگر درباره کسی اجرای حد به ثبوت رسید، نباید درباره او شفاعت کرد؛ زیرا امام صاحب اختیار در حد نیست. ولی اگر مورد گناه به امام نرسیده و مجرم نیز از کرده خود نادم باشد، می‎توان به شفاعت او برخاست. و در امور دیگری بجز حد، با تقاضای مشفوع له می‎توان شفاعت نمود. و شفاعت در حق مسلمان و غیرمسلمان، بدون اذن طرف انجام نمی شود."لا یشفعن احد فی حد اذا بلغ الامام، فانه لا یملکه. واشفع فیمالم یبلغ الامام اذا رأیت الندم. واشفع عند الامام فی غیر الحد مع الرجوع من المشفوع له. و لا یشفع فی حق امری مسلم و لا غیره الاباذنه. (وسائل ‏333/18، ابواب مقدمات حدود، باب 20، حدیث 4) لازم به یادآوری است که در اجرای حد همان سر و صدا و تبلیغاتش مطلوب است که در مردم رعب و ترس از ارتکاب گناه ایجاد بشود، به همین خاطر اگر در یک سال یک بار هم با سر و صدا و تبلیغات مؤثر یک حد انجام بشود بهتر از این است که هر روز چندین نفر را حد بزنند و اهمیت آن پیش چشم مردم کم بشود. (الف - م، جلسه 225 درس)

ضمنا روایات دیگری مبنی بر عدم جواز شفاعت در اجرای حد وارد شده که می‎توان با رجوع به مدارک و منابع بر آنها وقوف یافت.

6- اسحاق بن عمار از جعفر بن محمد و او از پدرش نقل می‎کند که: مردی نزد علی (ع) آمد و علیه شخصی طرح دعوی نمود و گفت: آن مرد بر من افترا زده، علی (ع) خطاب به متهم گفت: "آیا تو چنین کاری کرده ای ؟" متهم گفت: خیر. سپس علی (ع) رو به مدعی کرد و گفت: "آیا بینه ای داری ؟" مدعی گفت: خیر ولی او را سوگند بده. علی (ع) فرمود: "بر او سوگندی نیست."ان رجلا استعدی علیا(ع) علی رجل فقال: انه افتری علی، فقال علی (ع) للرجل: افعلت ما فعلت ؟ فقال: لا، ثم قال علی (ع) للمستعدی، الک بینة ؟ قال: فقال: مالی بینة فاحلفه لی، قال علی (ع): ما علیه یمین. (وسائل ‏335/18، ابواب مقدمات حدود، باب 24، حدیث 3)