آیت‌الله منتظری

و می‎توان به آنها مراجعه نمود.

خلاصه کلام اینکه: در اموری که مربوط به حفظ نظام و تقویت اسلام و صیانت حقوق مسلمین باشد و کسی در این باره دارای اطلاعاتی باشد، عقلا و شرعا واجب است که آن اطلاعات را بازگو نماید؛ و اگر حاکم پی برد که فردی از عمل به این وظیفه مهم سرباز می‎زند، می‎تواند او را همچون تعزیر به خاطر سایر واجبات شرعیه تعزیر نماید. [مشروط بر اینکه حاکم احراز کند به نظر خود متهم، اطلاعات او دارای اهمیت است و شرعا اظهار آنها واجب است ].

مسأله پنجم: عدم جواز تعزیر برای اعتراف به جرایم اخلاقی و حق الله

آنچه تاکنون ذکر شد مربوط به حقوق عامه و مهم مردم بود. اما در مورد جرایمی همچون زنا، لواط، شرب خمر و مانند آنکه جزو حق الله محسوب می‎شود، اظهار و اعتراف بر آن گناهان بر مرتکب واجب نبوده و حاکم نیز نمی تواند او را برای گرفتن اقرار تعزیر یا تهدید کند. بلکه در امثال چنین خطاهایی سزاوار است که شخص آنها را پنهان دارد و از آنها به درگاه خداوند توبه نماید. در این باب نیز احادیث بسیاری نقل شده است، از آن جمله:

1- ابوالعباس روایت می‎کند که امام صادق (ع) فرمود: "مردی نزد پیامبر آمد و گفت: من زنا کرده ام (تا آنکه می‎گوید:) پیامبر(ص) فرمود: اگر او گناه خود را پنهان می‎کرد و توبه می‎نمود بهتر بود."اتی النبی (ص) رجل فقال: انی زنیت (الی ان قال:) فقال رسول الله (ص): لو استتر ثم تاب کان خیرا له. (وسائل ‏328/18، ابواب مقدمات حدود، باب 16، حدیث 5)

2- اصبغ بن نباته نقل می‎کند که: مردی نزد علی (ع) آمد و گفت: یا علی من زنا کرده ام، مرا پاک گردان. آن حضرت روی خود را از او برگرفت. سپس به او گفت: بنشین، آنگاه فرمود: آیا کسی از شما نمی تواند وقتی که مرتکب این گناه می‎شود آن