آیت‌الله منتظری

مختلف از این اصل طبق قانون مجازات می‎شود."قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل سی و هشتم.

مسأله سوم: آیا متهم را می‎توان برای روشن شدن حقیقت در مورد حق الناس

زندانی کرد؟

ظاهرا حبس متهم به منظور کشف حقیقت یا برای گرفتن حقوق مردم علی الخصوص در دیه قتل و با فرض آنکه متهم ممکن است متواری شود و دسترسی به او امکان پذیر نباشد جایز است، و اخباری که ذیلا ذکر می‎شود بر این نکته دلالت دارند.

1- در وسائل الشیعه به سندی که نسبتا بد نیست از سکونی، از امام صادق (ع) نقل شده که گفت: "پیامبر کسی را که متهم به قتل بود شش روز حبس می‎کرد، اگر اولیای مقتول دلیل حسابی خدمت آن حضرت می‎آوردند (او را نگه می‎داشت) وگرنه وی را رها می‎کرد."ان النبی کان یحبس فی تهمة الدم ستة ایام فان جاء اولیاء المقتول بثبت والاخلی سبیله. (وسائل ‏121/19، ابواب دعوی القتل، باب 12، حدیث 1)

2- ترمذی در سنن به سند خویش از بهزبن حکیم از پدرش، از جدش روایت می‎کند که: "پیامبر کسی را به خاطر اتهامی زندانی و سپس رها کرد."ان النبی (ص) حبس رجلا فی تهمة ثم خلی عنه. (سنن ترمذی ‏435/2، ابواب دیات، باب 19، حدیث 1438)

ابوداود نیز مانند این روایت را نقل کرده است.سنن ابی داود ‏282/2، کتاب الاقضیه، باب حبس در دین و غیر آن.

3- در کتاب التراتیب الاداریة آمده است: "بعضی گفته اند: پیامبر در مدینه کسی را به خاطر اتهامی زندانی کرد." عبدالرزاق و نسایی در تألیفات خود این روایت را از بهزبن حکیم، از پدرش، از جدش نقل کرده اند؛ و ابوداود در کتاب خود این روایت