پوشاندن آنها، که همه اینها به نوعی بار مالی دارد و نوعی تأدیب و تعزیر محسوب میگردد، اگرچه امر عبادی نیز هست و قصد قربت در آن شرط میباشد ولی از همه اینها به نوعی استفاده میشود تعزیر مالی جائز است. البته در این مطلب نکته ای است در خور تأمل.شاید وجه تأمل این باشد که معمولا تعزیر شرعی در موارد صدور گناه ازشخص مکلف میباشد و در بعضی از موارد ذکر شده نظیر اطعام یک مد طعام به مسکین به جای قضای روزه ماه رمضان که شخص نتوانسته آن را انجام دهد گناهی انجام نشده است. (مقرر)
دوازدهم: آنچه در مورد سوزاندن حیوان موطوئه وارد شده است.ر.ک . وسائل 570/18، ابواب نکاح بهائم، باب 1
سیزدهم: آنچه امیرالمؤمنین (ع) نسبت به منذربن جارود، عامل خود بر محلی به نام اصطخر قضاوت نمود که به وی نوشت: "اما بعد، همانا نیکی پدرت مرا نسبت به تو فریفت، و اینک تو از پیروی هوای نفس خویش دست برنمی داری !... آنگاه که نامه من به تو رسید به سوی من حرکت کن، والسلام."
و آنگاه که وی به نزد حضرت آمد، او را از کار برکنار نموده و به سی هزار درهم یا دینار جریمه کرد.تاریخ یعقوبی 179/2
این نامه در نهج البلاغه نیز با کمی تفاوت آمده است.نهج البلاغه، فیض 1073/، لح 461/، نامه 71
چهاردهم: روایاتی که در پرداخت دو برابر متاع به عنوان غرامت آمده:
سکونی به سندی که اشکالی در آن نیست از امام صادق (ع) روایت نموده که فرمود:
.jpg)
