ظاهر عبارت شیخ گویای آن است که تأدیب، اعم از تعزیر است، و تعزیر نیز منحصر به "ضرب" یعنی "زدن" میباشد. لکن امام میان زدن و تنبیهات دیگر مختار است...
در جهت اول این بحث نیز قول دیگری از کتابهای مبسوط و خلاف شیخ خلاف 3:223 مسأله 13 کتاب الاشربة نقل کردیم که با این مقام نیز مناسبت دارد، به آنجا مراجعه شود.
2- در آخر کتاب حدود از کتاب تحریر آمده است:
ظاهر این عبارت حاکی از مفهوم عام تعزیر و نیز اختیار امام در انتخاب یکی از انواع آن است.
3- در کتاب کشف اللثام در توضیح گفتاری که قبلا از قواعد ذکر آن رفت آمده است:
ظاهر کلام مؤلف کشف اللثام نشان میدهد که وی بین باب تعزیر و باب نهی از منکر خلط مبحث کرده و گویا این توهم برای او رخ داده که تعزیر برای جلوگیری شخص از گناه است. بنابراین اگر بدون اجرای تعزیر هم بشود او را از انجام گناه بازداشت، دیگر مجالی برای اجرای تعزیر باقی نمی ماند.