آیت‌الله منتظری

14- حسبه بر امور مردگان

باب پنجم در ارتباط با اموات و رعایت شؤون آنان از قبیل تجهیز و تکفین و غسل و نماز و دفن میت توسط اولیاء میت است، که در این باره می‎نویسد:

و کفن کردن میت وجوب کفایی است؛ و واجب است پیش از آنکه قرضهای او را بپردازند و به وصیت هایش عمل کنند از مال وی برای او کفن تهیه کنند؛ و اگر میت زنی است که شوهر دارد، کفن او به عهده شوهر است.

قبر اموات نیز محترم است؛ پس نشستن و راه رفتن و تکیه دادن بر آن مکروه است، و کسی که به زیارت اموات می‎رود باید به اندازه ای از قبر فاصله بگیرد که اگر زنده بود از وی فاصله می‎گرفت، و نبش قبر جایز نیست مگر اینکه در اثر گذشت زمان آثار آن از بین رفته باشد یا اینکه میت در زمین غصبی دفن شده باشد و مالک زمین خواستار بیرون آوردن او از آن محل باشد...

آنگاه محتسب باید در جریان امور اموات و گورستانها باشد و اگر دید نوحه گری با صدای بلند فریاد می‎کشد و آواز می‎خواند وی را از آن کار باز دارد و تعزیر کند؛ زیرا نوحه گری حرام است؛ پیامبرخدا(ص) فرمود: "زن نوحه گر و کسانی که اطراف او گرد آمده اند در آتش اند..."النائحة و من حولها فی النار. و اما گریه کردن جایز است البته بدون اینکه با فریاد و نوحه و گریبان چاک کردن و به صورت کوبیدن همراه باشد...