آیت‌الله منتظری

ابوثعلبه می‎گوید: درباره تفسیر آیه "لایضرکم من ضل اذا اهتدیتم"مائده (4)105/ از رسول خدا(ص) سؤال شد، حضرت فرمود: "ای ابوثعلبه امر به معروف و نهی از منکر کن و اگر دیدی که مردم دنباله رو طمع و پیرو هوای نفس خود گردیده و دنیا را بر همه چیز ترجیح می‎دهند و هر صاحب نظری رأی خود را می‎پسندد (هر کسی خودبین و خودمحور شده است) مردم را به حال خود بگذار و به خود بپرداز."احیاء العلوم ‏308/2؛ و نظیر آن در: الدرالمنثور 339/2

از ابن عباس نقل شده که: روزی به رسول خدا گفتم: یا رسول الله، شما ما را امر به معروف می‎کنید چندان که هیچ معروفی را بدون آنکه به آن عمل بکنیم رها نکرده باشیم، و همچنین ما را نهی از منکرمی فرمایید تا منکری باقی نماند مگر آنکه از آن دوری کرده باشیم؛ چرا ما خودمان امر به معروف و نهی از منکر بنماییم ؟ فرمودند: "امر به معروف کنید اگرچه خودتان به همه آن عمل نمی کنید، و از منکر نهی کنید اگرچه خودتان از همه آن دوری نمی جویید."

علی بن ابی طالب (ع) فرمودند: بهترین جهاد در راه خدا امر به معروف و نهی از منکر است؛ پس هر کس امر به معروف نماید درحقیقت باعث توانمندی مؤمنین شده، و هر کس نهی از منکر نماید در واقع بینی منافقین را بر خاک مالیده و آنها را بر خاک مذلت نشانده است.

رسول خدا(ص) فرمودند: کسی نمی تواند امر به معروف و نهی از منکر را به خوبی و شایستگی انجام دهد مگر آنکه در انجام آن برخوردی نرم و مهربان داشته و با استدلالی حکیمانه آن را بیان کند و مسلط به مبانی فقهی آن باشد.

و از این فرمایش به خوبی می‎توان به دست آورد که لازم نیست که آمر به معروف و ناهی از منکر، فقیه مطلق بوده و در تمام ابواب فقهی مجتهد باشد بلکه تنها در اموری که در آنها امر به معروف و نهی از منکر می‎کند فقیه باشد کافی است.

یکی از بزرگان پیشین به فرزندان خود وصیت کرد و چنین گفت: اگر خواستید امر به معروف کنید صبر و شکیبایی را بر خود هموار کنید و تنها اجر و پاداش را از خدا