2- در روایت دیگری از جابر از امام باقر(ع) آمده است:
"کسی که به مبارزه با حکومت ستمگری برخیزد و او را به تقوای الهی فرمان دهد و او را موعظه کند و بترساند، برای اوست همانند پاداش ثقلین - جن و انس - و همانند اعمال آنان."من مشی الی سلطان جائر فامره بتقوی الله و وعظه و خوفه کان له مثل اجر الثقلین: - الجن و الانس - و مثل اعمالهم. (وسائل 406/11، ابواب امر و نهی، باب 3، حدیث 11)
و واضح است که ترساندن سلطان ستمگر غالبا با عکس العمل وی و ایجاد مشکلات و تضییقات برای نهی از منکر کننده ملازم است.
3- در روایت تحف العقول از فرزند شهید رسول الله امام حسین (ع) آمده بود:
"... خداوند این را بدانان عیب گرفت از آن رو که آنان از ستمگران، منکر و فساد را مشاهده میکردند ولی به خاطر منافعی که از سوی ستمگران به آنان میرسید و یا ترس از رسیدن آسیبی به آنان و یا از دست رفتن چیزهایی که داشتند آنان را نهی از منکر نمی کردند، با اینکه خداوند متعال میفرماید: از مردم نهراسید و از من بترسید."و انما عاب الله ذلک علیهم؛ لانهم کانوا یرون من الظلمة المنکر و الفساد فلا ینهونهم عن ذلک رغبة فیما کانوا ینالون منهم و رهبة مما یحذرون، و الله یقول: فلا تخشوا الناس و اخشونی. (وسائل 403/11، ابواب امر و نهی، باب 2، حدیث 9)
4- در روایت نهج البلاغه آمده است:
"همانا امر به معروف و نهی از منکر اجل را نزدیک نکرده و از روزی نمی کاهد، و برتر از همه سخن عدلی است که نزد پیشوای ستمگری گفته شود."و ان الامر بالمعروف و النهی عن المنکر لا یقربان من اجل و لا ینقصان من رزق. و افضل من ذلک کله کلمة عدل عند امام جائر. (وسائل 406/11، ابواب امر و نهی، باب 3، حدیث 9)
5- باز در نهج البلاغه آمده است:
"و کسی که بر منکرات با شمشیر (قیام مسلحانه) بتازد تا کلمه خدا برترین و کلمه ستمگران فرودترین قرار گیرد، این آن کسی است که به راه هدایت دست یافته و در راه
.jpg)
