فرمود:
"همانا کسی امر به معروف و نهی از منکر میشود که مؤمنی باشد پندپذیر، یا نادانی که علم بیاموزد، اما صاحب تازیانه و شمشیر هرگز."انما یؤمر بالمعروف و ینهی عن المنکر مؤمن فیتعظ، او جاهل فیتعلم، فاما صاحب سوط او سیف فلا. (وسائل 400/11، ابواب امر و نهی، باب 2، حدیث 2)
3- در خبر ابان بن تغلب از امام صادق (ع) آمده است:
"حضرت مسیح (ع) میفرمود: کسی که معالجه مجروحی را ترک کند بی تردید در گناه با عامل جراحت وی شریک است (تا اینکه فرمود:) حکمت را به نااهل مگویید که نادانید، و از اهل آن نیز دریغ مدارید که گناهکارید؛ و باید هر یک از شما همانند طبیب باتجربه ای باشد که اگر موضع و موردی را برای مداوا یافت مداوا میکند، و الااز درمان دست بازمی دارد."کان المسیح (ع) یقول: ان التارک شفاء المجروح من جرحه شریک جارحه لامحالة (الی ان قال:) فکذلک لا تحدثوا بالحکمة غیر اهلها فتجهلوا، و لا تمنعوها اهلها فتأثموا، ولیکن احدکم بمنزلة الطبیب المداوی ان رأی موضعا لدوائه، و الاامسک . (وسائل 401/11، ابواب امر و نهی، باب 2، حدیث 5)
4- در خبر ریان بن صلت آمده است که گفت: دسته ای نزد حضرت رضا(ع) به خراسان آمدند و گفتند: گروهی از اهل بیت تو کارهای ناشایستی انجام میدهند، بجا بود آنها را از این اعمال نهی میفرمودید، حضرت فرمود:
"من این کار را نمی کنم، گفتند: چرا؟ فرمود: چون از پدرم (ع) شنیدم که میفرمود: نصیحت زبر و ناگوار است [یا نصیحت همراه با اعمال خشونت است که اگر نپذیرفتند باید با اعمال قدرت از آنان جلوگیری شود].لا افعل، قیل: ولم ؟ قال: لانی سمعت ابی (ع) یقول: "النصیحة خشنة". (وسائل 402/11، ابواب امر و نهی، باب 2، حدیث 7)
5- روایت حارث بن مغیره که امام صادق (ع) به وی فرمود:
"چه چیز جلوگیر شماست وقتی به شما خبر میرسد که افرادی از شما چیزهایی را میگویند که ناخوشایند شماست و باعث ناراحتی ما میگردد، به نزد وی نمی روید و او را متنبه نمی کنید و او را از آن کار باز نمی دارید و با بیان رسا با وی سخن نمی گویید؟
.jpg)
