آیت‌الله منتظری

"کسی که از کار دسته ای خوشنود باشد همانند کسی است که با آنان است، و هر کس که در کار باطلی شرکت داشته باشد دو گناه مرتکب شده: گناه عمل به آن، و گناه خوشنودی از آن."الراضی بفعل قوم کالداخل فیه معهم، و علی کل داخل فی باطل اثمان: اثم العمل به، و اثم الرضا به. (نهج البلاغه، فیض 1163/، لح 499/، حکمت 154)

"ای مردم، همانا مردم را رضامندی و بیزاری به هم گرد می‎آورد، ناقه ثمود را یک نفر پی کرد ولی خدا همه آنها را عذاب فرمود، چون همه بدان رضایت داشتند، خداوند سبحان فرمود: فعقروها فاصبحوا نادمین."ایها الناس، انما یجمع الناس الرضا و السخط. و انما عقر ناقة ثمود رجل واحد فعمهم الله بالعذاب لما عموه بالرضا، فقال - سبحانه - فعقروها فاصبحوا نادمین. (نهج البلاغه، فیض 650/، لح 319/، خطبه 201)

"به خدا سوگند اگر جز یک نفر از مسلمانان را با قصد و عمد بی گناه نکشته بودند، قتل همه آن سپاه بر من روا و حلال بود؛ زیرا همه حاضر بوده اند و با زبان و دست قاتلین را از آن قتل باز نداشته اند، چه رسد به اینکه اینان از مسلمانان به همان تعداد که از آنان کشته شده کشته اند."فوالله لولم یصیبوا من المسلمین الارجلا واحدا معتمدین لقتله بلا جرم جره، لحل لی قتل ذلک الجیش کله؛ اذ حضروه فلم ینکروا ولم یدفعوا عنه بلسان و لا بید، دع ما انهم قدقتلوا من المسلمین مثل العدة التی دخلوا بها علیهم. (نهج البلاغه، فیض 556/، لح 247/، خطبه 172). از این روایت استفاده می‎شود که اگر جمعی آگاهانه شورش کنند و یک نفر را بکشند، همه آنان را به عنوان محارب می‎توان کشت، ولی این نکته را هم باید توجه داشت که آن حضرت فرمود: کشتن آنان بر من حلال است نه اینکه این کار را می‎کنم؛ آن حضرت پس از جنگ جمل که به پیروزی دست یافت، عایشه و مروان و عبدالله زبیر را که در یک خانه آورده بودند و می‎خواستند آنان را به قتل برسانند حضرت فرمود: رها کنید، و عایشه را هم که ناموس پیامبر(ص) بود محترمانه به مدینه برگرداند. (الف - م، جلسه 192 درس)