اطلاق این روایات شامل مبارزه مسلحانه نیز میگردد، و ما پیش از این حکم قیام و مبارزه مسلحانه در برابر اهل جور و قدرتها و حکومت های طاغی و ستمگر را در مسأله شانزدهم از فصل ششم بخش پنجم کتاب [جلد دوم فارسی ] یادآور شدیم، مراجعه گردد.
جهت ششم: وجوب بیزاری از منکر در قلب، و حرمت خرسندی از آن، و وجوب خرسندی از معروف
1- پیش از این روایات بسیاری در ضرورت انکار منکر در دل یادآور شدیم، یکی از آنها خبر جابر بود که در قسمتی از آن آمده بود:
"منکر را با دل مورد انکار قرار دهید و با زبان از آن بیزاری جویید و با سیلی به صورت مرتکبین آن بکوبید."فانکروا بقلوبکم والفظوا بالسنتکم و صکوا بها جباههم. (وسائل 403/11، ابواب امر و نهی، باب 3، حدیث 1)
2- در خبر سکونی از جعفر از پدرش از علی (ع) آمده است که گفت: پیامبرخدا(ص) فرمود:
"کسی که چیزی را مشاهده کند و از آن بیزار باشد همانند کسی است که غایب است، و کسی که از کاری غایب باشد ولی بدان رضایت داشته باشد همانند کسی است که حاضر و گواه بر آن بوده است."من شهد امرا فکرهه کان کمن غاب عنه، و من غاب عن امر فرضیه کان کمن شهده. (وسائل 409/11، ابواب امر و نهی، باب 5، حدیث 2)
3- در مرفوعه محمد بن مسلم آمده است که امیرالمؤمنین (ع) فرمود:
"همانا رضامندی و بیزاری، مردم را به هم مربوط میکند؛ پس آنکه بر انجام کاری خرسند باشد با آنان است و آنکه از آن بیزار باشد بیرون آنان."انما یجمع الناس الرضا و السخط، فمن رضی امرا فقد دخل فیه، و من سخطه فقد خرج منه. (وسائل 411/11، ابواب امر و نهی، باب 5، حدیث 9)
.jpg)
