آیت‌الله منتظری

1- صدوق به سند خویش از مسعدة بن صدقة از امام جعفرصادق (ع) روایت نمود، که گفت: امیرالمؤمنین (ع) می‎فرمود:

پیامبرخدا(ص) فرمود: معصیت آنگاه که توسط بنده ای در پنهانی انجام گیرد زیان آن فقط به انجام دهنده می‎رسد؛ اما اگر آشکارا انجام داد و کسی به وی اعتراض نکرد، به همه مردم زیان می‎رساند.

امام صادق (ع) اضافه فرمود: این از آن روست که متجاهر به گناه در جامعه با عمل خود دین خدا را تحقیر کرده و دشمنان خدا نیز از عمل وی الگو می‎گیرند."قال امیرالمؤمنین (ع): ان الله لا یعذب العامة بذنب الخاصة اذا عملت الخاصة بالمنکر سرا من غیر ان تعلم العامة، فاذا عملت الخاصة بالمنکر جهارا فلم تغیر ذلک العامة استوجب الفریقان العقوبة من الله عزوجل. و قال رسول الله (ص): ان المعصیة اذا عمل بها العبد سرا لم یضر الاعاملها، فاذا عمل بها علانیة ولم یغیر علیه اضرت بالعامة . قال جعفر بن محمد(ص): وذلک انه یذل بعمله دین الله ویقتدی به اهل عداوة الله. (وسائل ‏407/11، ابواب امر و نهی، باب 4، حدیث 1)

2- باز با همین سند از امیرالمؤمنین (ع) روایت نمود که فرمود:

و آن حضرت اضافه فرمود: چون خداوند عنایت و تفضل خود را در بنی اسرائیل قرار داد، یکی از آنان گناهی مرتکب می‎شد و دیگری او را نهی از منکر کرد ولی وی دست از عمل ناپسند خود برنداشت اما او نهی از منکر خود را ادامه نداد و این عمل زشت وی مانع از این نشد که با وی هم مشرب و هم غذا و همنشین نشود، تا اینکه خداوند -عزوجل - دلهای آنها را علیه هم برآشفت تا آنجا که در قرآن فرمود: "کسانی که