صفحه ۳۶۱

همانا امر به معروف و نهی از منکر راه انبیاء و طریقه صالحین است، فریضه بسیار بزرگی که با آن فرایض اقامه می‎گردد، و مذاهب [مشربهای گوناگون فکری یا راهها و محل رفت و آمد مردم ] امنیت می‎یابد، و کسب و کار حلال می‎گردد، و حق ستمدیدگان به آنان بازگردانده می‎شود، و زمین آباد می‎گردد، و از دشمنان انتقام گرفته می‎شود، و امور به صلاح می‎گراید؛ پس منکر را با قلب خویش مورد انکار قرار دهید، و با زبان از آن نهی کنید، و بر صورت مرتکبین آن بکوبید، و در راه خدا از ملامت هیچ ملامتگری باک نداشته باشید، پس اگر اندرز گرفتند و به حق بازگشتند دیگر کاری با آنان نداشته باشید؛ زیرا مبارزه همواره با کسانی است که به مردم ستم می‎کنند و به ناحق در زمین فساد برمی انگیزند، برای اینان است کیفر دردناک، با اینان است که باید با پیکرهای خود جهاد کنید، و با دلهایتان به آنان کینه بورزید - بدون اینکه بخواهید خود سلطه یافته، یا اموالی را غصب کنید و یا با ستم کاری بخواهید ظفر یابید - تا آنگاه که به امر خدا بازگردند، و به اطاعت خداوند گردن نهند.

امام باقر(ع) ادامه داد: خداوند به شعیب پیامبر(ص) وحی فرمود که من از قوم تو یکصد هزار نفر را به هلاکت می‎رسانم، چهل هزار نفر از بدان و شصت هزار نفر از نیکان ! وی گفت: بار خدایا، بدان به جای خود پس چرا نیکان را؟ خداوند - عزوجل - به وی وحی فرمود: آنان با اهل معصیت سازش کردند و برای غضب من غضبناک نشدند."یکون فی آخر الزمان قوم یتبع فیهم قوم مراؤون یتقرؤون و یتنسکون، حدثاء سفهاء لایوجبون امرا بمعروف و لا نهیا عن منکر الااذا أمنوا الضرر، یطلبون لانفسهم الرخص و المعاذیر، یتبعون زلات العلماء و فساد علمهم، یقبلون علی الصلاة و الصیام وما لایکلمهم فی نفس و لامال، ولو اضرت الصلاة بسائر ما یعملون بأموالهم و أبدانهم لرفضوها کما رفضوا أتم الفرائض و أشرفها. ان الامر بالمعروف و النهی عن المنکر فریضة عظیمة بها تقام الفرائض. هنالک یتم غضب الله علیهم فیعمهم بعقابه فیهلک الابرار فی دار الفجار، و الصغار فی دار الکبار. ان الامر بالمعروف و النهی عن المنکر سبیل الانبیاء و منهاج الصالحین، فریضة عظیمة بها تقام الفرائض و تأمن المذاهب و تحل المکاسب و ترد المظالم، و تعمر الارض و ینتصف من الاعداء و یستقیم الامر. فأنکروا بقلوبکم و الفظوا بالسنتکم و صکوا بها جباههم و لاتخافوا فی الله لومة لائم، فان اتعظوا والی الحق رجعوا فلا سبیل علیهم، انما السبیل علی الذین یظلمون الناس و یبغون فی الارض بغیر الحق، أولئک لهم عذاب ألیم هنالک فجاهدوهم بأبدانکم و أبغضوهم بقلوبکم غیر طالبین سلطانا و لا باغین مالا ولا مریدین بالظلم ظفرا حتی یفیؤوا الی أمر الله و یمضوا علی طاعته. قال أبو جعفر(ع): أوحی الله الی شعیب النبی - علیه السلام -: انی لمعذب من قومک مأة ألف: أربعین ألفا من شرارهم، و ستین ألفا من خیارهم. فقال: یارب، هؤلاء الاشرار فما بال الاخیار؟ فأوحی الله - عزوجل - أنهم داهنوا أهل المعاصی ولم یغضبوا لغضبی." (تهذیب الاحکام ‏180/6، باب امر به معروف و نهی از منکر، حدیث 21) نظیر این روایت نیز در فروع کافی ‏55/5، باب امر به معروف و نهی از منکر، حدیث 1؛ و نیز وسائل ‏394/11، 402 و 403، باب 1 و 2 از ابواب امر به معروف و نهی از منکر، حدیث 6؛ و باب 3، حدیث 1 آمده است.

ناوبری کتاب