صفحه ۳۱۲

و بپرهیز از اینکه در حال نشستن در مجلس قضاوت، ابراز نارضایتی و احساس ناراحتی کنی؛ چرا که خداوند برای قضاوت ثواب قرار داده، و برای کسی که به حق قضاوت کند پاداش نیکویی مقرر فرموده است.

و آگاه باش که صلح بین مسلمانان جایز است مگر صلحی که حلالی را حرام یا حرامی را حلال کند، و برای کسی که می‎گوید شاهدهای من غایب هستند مهلتی قرار ده، اگر در آن مدت شهودش را حاضر کرد حق وی را از طرف مقابل بگیر، و اگر حاضر نکرد قضیه علیه وی خاتمه یافته است.

و بر حذر باش از اینکه حکمی را که به قصاص، یا حدی از حدود الهی، یا حقی از حقوق مسلمانان نموده ای، به مرحله اجرا بگذاری مگر اینکه آن را به من عرضه نموده و از امضای من بگذرانی ان شاءالله.

و هرگز با شکم گرسنه بر مسند قضاوت منشین."روی الکلینی بسنده عن سلمة بن کهیل قال: سمعت علیا(ع) یقول لشریح : "انظر الی اهل المعک و المطل و دفع حقوق الناس من اهل المقدرة و الیسار ممن یدلی باموال الناس الی الحکام، فخذ للناس بحقوقهم منهم و بع فیها العقار و الدیار. فانی سمعت رسول الله (ص) یقول: مطل المسلم الموسر ظلم للمسلم. و من لم یکن له عقار و لا دار و لا مال فلا سبیل علیه. واعلم انه لایحمل الناس علی الحق الامن ورعهم عن الباطل. ثم واس بین المسلمین بوجهک و منطقک و مجلسک حتی لایطمع قریبک فی حیفک و لا ییأس عدوک من عدلک . و ردالیمین علی المدعی مع بینته، فان ذلک اجلی للعمی و اثبت فی القضاء. واعلم ان المسلمین عدول بعضهم علی بعض الامجلود فی حد لم یتب منه او معروف بشهادة زور او ضنین. وایاک و التضجر و التأذی فی مجلس القضاء، الذی اوجب الله فیه الاجر و یحسن فیه الذخر لمن قضی بالحق. و اعلم ان الصلح جائز بین المسلمین الاصلحا حرم حلالا او احل حراما، واجعل لمن ادعی شهودا غیبا امدا بینهما (بینهم) فأن احضرهم اخذت له بحقه، و ان لم یحضرهم اوجبت علیه القضیة . وایاک ان تنفذ قضیة فی قصاص او حد من حدود الله او حق من حقوق المسلمین حتی تعرض ذلک علی ان شاءالله. ولا تقعد فی مجلس القضاء حتی تطعم" و رواه الشیخ و الصدوق ایضا. (وسائل ‏155/18، ابواب آداب قاضی، باب 1، حدیث 1) با توجه به این روایت لازم به یادآوری است که اگر انسان چنین منصب های پرمسؤولیتی را قبول کرد الزاما باید وظائفش را به نحو احسن انجام دهد. اگر یک روز بخواهد به مشهد برود و یک روز به سوریه، این صحیح نیست، ثواب این کار از هر ثوابی بیشتر است، در روایتی داریم که از معصوم (ع) سؤال می‎شود که من احب الناس الی الله، چه کسی در نزد خدا از همه محبوبتر است ؟ قال: انفع الناس للناس، می‎فرماید: مفیدترین مردم برای مردم (الف - م، جلسه 158 درس).

ناوبری کتاب