صفحه ۳۰۳

علی (ع) او را گرفت و بر وی حد شرب خمر جاری کرد، در این ارتباط تعدادی بر علی (ع) خشم گرفتند، یکی از آنان طارق بن عبدالله بود، وی گفت: ای امیرالمؤمنین، ما گمان نمی کردیم که سرکشان و فرمانبرداران و اهل تفرقه و اهل جماعت نزد فرمانروایان عاقل و بافضیلت در مجازات یکسان باشند. با آن کار که شما با برادر حارث یعنی - نجاشی - کردی، دل ما را آتش زدی و کارهایمان را در هم ریختی، و ما را به جاده ای کشاندی که فکر می‎کنیم اگر کسی آن راه را برود از آتش سردر می‎آورد.

در پاسخ حضرت علی (ع) فرمود: انها لکبیرة الاعلی الخاشعین، ای برادر که از قبیله بنی نهد هستی، آیا او جز فردی از مسلمانان بود که پرده ای از پرده های الهی را دریده بود، و ما حدش را بر وی جاری کردیم تا تزکیه شده و از گناه پاک گردد؟ ای برادر بنی نهد، کسی که مرتکب عملی گردد که موجب حد است و حد بر وی اقامه شود، کفاره گناه اوست. ای برادر بنی نهد، همانا خداوند - عزوجل - در کتاب عظیم الشأن خویش می‎فرماید: "ولا یجرمنکم شنآن قوم علی ألا تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوی - عداوت شما با عده ای موجب نگردد که با عدالت رفتار نکنید، به عدالت رفتار کنید که به تقوا نزدیک تر است."

پس از این ماجرا طارق و نجاشی به سمت معاویه رفتند؛ ولی برخی گفته اند که وی دومرتبه به اردوگاه علی (ع) بازگشت."بحارالانوار ‏9/41، تاریخ امیرالمؤمنین (ع)، باب 100، حدیث 2

ملاحظه می‎فرمایید که در این مورد با اینکه نجاشی از بزرگان شیعیان علی (ع) به حساب می‎آمد و از کسانی بود که معاویه را به خاطر آن حضرت هجو کرده بود، ولی چون بر شرب خمر وی شهادت اقامه گردید امام (ع) بر وی حد جاری کرد و با این کار عدالت و تساوی همه افراد در برابر قانون را به نمایش گذارد.

11- از بارزترین مظاهر عدالت و مساوات این است که امیرالمؤمنین (ع) در زمان خلافت و حکومت خویش در دادگاه نزد شریح قاضی حضور یافت و در کنار یهودی طرف نزاع خویش نشست، در بحار نیز به نقل از مناقب و از حلیة الاولیاء و نزهة الابصار آمده است:

"علی (ع) در ماجرایی قضایی همراه فردی یهودی نزد شریح حاضر شد، آن

ناوبری کتاب