و همه در برابر آن یکسان تسلیم و خاضع اند، در قضاوت اسلام بین قوی و ضعیف، رئیس و مرؤوس، فرمانروا و رعیت، عرب و عجم، سیاه و سفید، فقیر و غنی، و بلکه بین نیکوکار و بدکار فرقی گذاشته نشده است، قانون برای همه آنان یکی و حاکم و محکمه یکی است.
البته برای تقوا و کرامت قداست معنوی خاصی است که خداوند سبحان یادآور شده و میفرماید: یا ایها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اکرمکم عندالله اتقیکم حجرات (49)13/ ای مردم ! ما شما را از نر و ماده آفریدیم و شما را شعبه شعبه و قبیله قبیله قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید، بی گمان گرامی ترین شما در پیشگاه خدا باتقواترین شماست.
و از پیامبرخدا(ص) منقول است که فرمود: "ای مردم ! همانا پروردگار شما یکی، و پدر شما یکی است، هیچ فضیلتی عرب را بر عجم و عجم را بر عرب، و سیاه را بر قرمز و قرمز را بر سیاه نیست، جز با تقوا."ایها الناس، الاان ربکم واحد و ان اباکم واحد. الالا فضل لعربی علی عجمی و لا عجمی علی عربی، ولا لاسود علی احمر و لا لاحمر علی اسود الابالتقوی. (تفسیر قرطبی 342/16- در تفسیر سوره حجرات)
چنانچه مقام و مسؤولیت نیز بر اساس قابلیت و صلاحیت به افراد واگذار میشود؛ و این گونه نیست که بی حساب و کتاب باشد - و ما پیش از این یادآور شدیم - ولکن قوانین حقوقی و جزایی همواره به صورت یکسان شامل همه میگردد، و اختلاف در قومیت و نژاد و رنگ پوست و وطن و زبان و پست و مقام تفاوتی را برای افراد جامعه به وجود نمی آورد. که نمونه ای از آیات و روایات در این زمینه را یادآور میشویم:
1- قرآن مجید در باب قصاص به نقل از تورات میفرماید: و کتبنا علیهم فیها ان النفس بالنفس و العین بالعین والانف بالانف و الاذن بالاذن و السن بالسن و الجروح