صفحه ۲۳۰

نیست، [و هر کس نافرمانی خدا و رسول کند بی تردید به گمراهی سختی افتاده است ].

4- و در خبر سلیمان بن خالد از امام صادق (ع) منقول است که فرمود:

"از قضاوت بپرهیزید؛ چرا که قضاوت مخصوص امامی است که به قضاوت آگاه و بین مسلمانان عادل باشد، همانند پیامبر یا وصی پیامبر."اتقوا الحکومة، فان الحکومة انما هی للامام العالم بالقضاء العادل فی المسلمین، لنبی (کنبی) او وصی نبی. (وسائل ‏7/18، ابواب صفات قاضی، باب 3، حدیث 3)

5- و در خبر اسحاق بن عمار از امام صادق (ع) آمده است که امیرالمؤمنین (ع) به شریح فرمود:

"ای شریح تو در جایگاهی نشسته ای که جز پیامبر یا وصی پیامبر یا شقی برآن نمی نشیند."یا شریح، قد جلست مجلسا لایجلسه (ماجلسه) الانبی او وصی نبی او شقی. (وسائل ‏7/18، ابواب صفات قاضی، باب 3، حدیث 2)

6- در مصباح الشریعه به نقل از امام صادق (ع) آمده است:

"قضاوت جز با اجازه خداوند و برهان او صحیح نیست."و الحکم لایصح الا باذن من الله و برهانه. (مصباح الشریعه 41/، باب 63 در فتوا = چاپ بیروت 16/، باب 6 در فتوا)

یکی از شؤون و وظایف پیامبران نیز رفع اختلافات و قضاوت بین مردم بر اساس عدالت بود، پیامبراکرم (ص) هم بر اساس آنچه خداوند به وی نازل فرموده بود به قضاوت می‎پرداخت، چنانچه خداوند متعال می‎فرماید:

7- یا داود انا جعلناک خلیفة فی الارض فاحکم بین الناس بالحق ص (38)26/ ای داود ما تو را در زمین خلیفه قرار دادیم پس بین مردم به حق قضاوت نما."

در این آیه شریفه خداوند متعال جواز حکم و قضاوت داود را متفرع بر خلیفه بودن وی قرار داده است، که از آن آشکار می‎شود اگر خلیفه خداوند نبود حکمش نیز نافذ نبود.

ناوبری کتاب