پروردگار تو سوگند اینان ایمان نمی آورند تا در خصومت و نزاعشان تنها ترا حکم گردانند، آنگاه بدانچه تو قضاوت کنی در جان خویش اعتراض راه ندهند و به طور کامل تسلیم آن گردند."
2- انحصار حق قضاوت به خدا و رسول و انبیاء و اوصیای آنان
چنانچه پیش از این خوانده شد اصل اولی [اصل: لا ولایة لاحد علی احد] اقتضا دارد که هیچ کس جز خداوند متعال یا کسی که از سوی او اجازه ولایت دارد و بدین کار گمارده شده، بر دیگران ولایت و حاکمیت نداشته باشد؛ و قضاوت نیز چون تصرف در سلطه دیگران است شعبه ای از شعبه های ولایت و بلکه از مهمترین شعبه های آن است و قاضی مجبور است در سلطه دیگران دخالت کند، پس به ناچار جز از سوی خداوند متعال - که مالک همه موجودات است - یا کسی که از سوی او ولو با واسطه - با اسم و رسم شخصی یا به عنوان عام - ولایت و اجازه یافته باشد، قضاوت صحیح و نافذ نیست.
در این ارتباط به آیات و روایات زیر توجه فرمایید:
1- ان الحکم الا لله یقص الحق و هو خیر الفاصلین انعام (6)57/ فرمان جز خدا را نخواهد بود، به حق دستور دهد و او بهترین حکم فرمایان است.
2- والله یقضی بالحق و الذین یدعون من دونه لایقضون بشئ ان الله هو السمیع البصیرغافر (40)20/ خدا در عالم به حق حکم میکند و غیر او آنچه را به خدایی میخوانند هیچ حکم و اثری در جهان نتواند داشت، خداست که شنوا و بیناست.
3- و ما کان لمؤمن و لا مؤمنة اذا قضی الله و رسوله امرا ان یکون لهم الخیرة من امرهم احزاب (33)36/ هیچ زن و مرد مؤمن را در کاری که خدا و رسول حکم کنند اراده و اختیاری
.jpg)
