آیت‌الله منتظری

"از علامت های کسی که بر دین خداوند امین شناخته شده، پس از اقرار [به وحدانیت خداوند] و عمل، احتیاط در کار خود، راستی در گفتار، عدالت در حکم، و مهربانی با رعیت است. قدرت او را به خشونت، و نرمخویی وی را به ضعف نمی کشاند، و عزت او را از بخشش باز نمی دارد، و گذشت او را به پایمال کردن حق نمی خواند، و گشاده دستی وی را به اسراف نمی رساند، و میانه روی او را به بخل وا نمی دارد، و نعمت های خداوند او را به خوش گذرانی سرگرم نمی کند."من علامات المأمون علی دین الله بعد الاقرار و العمل الحزم فی امره، و الصدق فی قوله، و العدل فی حکمه، و الشفقة علی رعیته، لا تخرجه القدرة الی خرق، ولااللین الی ضعف، و لاتمنعه العزة من کرم عفو، و لایدعوه العفو الی اضاعة حق، و لایدخله الاعطاء فی سرف، و لایتخطی به القصد الی بخل و لاتأخذه نعم الله ببطر. (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ‏255/2، حدیث 6)

"ای رفاعه ! بدان این حکومت امانت است، کسی که بدان خیانت کند لعنت خدا بر او باد تا روز قیامت، و کسی که خائنی را به کار گمارد بی تردید محمد(ص) در دنیا و آخرت از او بیزار است."اعلم یا رفاعة، ان هذه الامارة امانة، فمن جعلها خیانة فعلیه لعنة الله الی یوم القیامة، و من استعمل خائنا فان محمدا(ص) برئ منه فی الدنیا و الاخرة . (دعائم الاسلام ‏531/2، کتاب آداب القضاء، حدیث 1890)