صفحه ۱۷۲

27- علی بن اسباط گوید: به امام رضا(ع) عرض کردم:

"مسأله ای پیش می‎آید که من ناچارم حکم آن را بدانم و در شهری که من زندگی می‎کنم از دوستان شما کسی نیست که حکم آن را از وی جویا شوم، حضرت فرمود: به نزد فقیه (رسمی و حکومتی) شهر برو و مشکلت را از او بپرس، آنگاه هرچه او گفت خلاف آن را انجام بده، که حق در آن است."ایت فقیه البلد فاستفته من امرک، فاذا افتاک بشئ فخذ بخلافه، فان الحق فیه. (وسائل ‏83/18، ابواب صفات قاضی، باب 9، حدیث 23)

البته شاید در این مورد دو حدیث متعارض در مورد یک مسأله به دست راوی این روایت رسیده بوده و در چنین مواردی روایتی که موافق نظر عامه بوده را باید حمل به تقیه کرد، یا اینکه بنا فقها دربار در عصر امام رضا(ع) بر این بوده که برخلاف اهل بیت (ع) فتوا بدهند [به همین جهت امام (ع) راوی را به عمل مخالف نظر عامه توصیه فرموده است ].

28- کلینی از علی بن ابراهیم، از پدرش، با حذف راوی (مرفوعه) روایت کرده که گفت: زنی از امام صادق (ع) پرسش کرد و گفت: من همیشه پس از زایمان بیست روز از انجام نماز و روزه درنگ می‎کردم تا اینکه کسی فتوا داد که هجده روز باید درنگ کنی. حضرت فرمود: "چرا به هجده روز فتوا داد؟ شخصی گفت: به خاطر روایتی که از پیامبرخدا(ص) روایت شده است..."وسائل ‏613/2، ابواب نفاس، باب 3، حدیث 7؛ این روایت منقول از پیامبراکرم (ص) در مورد اسماء بنت عمیس مادر محمد بن ابی بکر بوده است، و آن حضرت به وی نفرموده هجده روز، بلکه او گفته هجده روز است که از زایمان فارغ شده ام، حضرت فرموده: مدت نفاس پایان یافته است؛ علمای سنت عموما برای ایام نفاس به همین هجده روز قائل هستند، ولی علمای شیعه عموما ده روز می‎گویند، البته در بین علمای شیعه نیز برخی قائل به هجده هستند. (الف - م، جلسه 137 درس)

و روایات دیگری که از آنها استفاده می‎شود امام (ع) اصل صدور فتوا و تمسک به آن را تقریر فرموده و مجاز دانسته است.

ناوبری کتاب