"بر تو باد به اسدی، یعنی ابوبصیر."
(۱)علیک بالاسدی، یعنی ابابصیر. (وسائل 103/18، ابواب صفات قاضی، باب 11، حدیث 15) "عقرقوف" محلی بوده نزدیک بغداد. ابوبصیر نیز دو تا داریم: ابوبصیر اسدی و ابوبصیر مرادی، که اینجا مراد ابوبصیر اسدی بوده است. (الف - م، جلسه 136 درس) 12- باز کشی از عبدالله بن ابی یعفور روایت نموده که گفت: به امام صادق (ع) عرض کردم: من در هر ساعت که بخواهم نمی توانم شما را ملاقات کنم و امکان نمی یابم خدمت شما مشرف شوم، گاهی برخی از اصحاب ما به نزد من میآیند و از من چیزی میپرسند و من پاسخ همه آنچه را میپرسند نمی دانم، حضرت فرمود:
"چرا از محمد بن مسلم ثقفی نمی پرسی ؟ او مسائل را از پدرم شنیده، و نزد او بسیار محترم بود."
(۲)ما یمنعک من محمد بن مسلم الثقفی ؟ فانه سمع من ابی وکان وجیها. (وسائل 105/18، ابواب صفات قاضی، باب 1، حدیث 23) این روایت به تنهائی گواه بر این است که مراجعه برخی از اصحاب به برخی دیگر و استفتاء از آنان در آن زمانها امر متعارفی بوده است.
13- باز وی (کشی) از یونس بن یعقوب روایت نموده که گفت: ما نزد امام صادق (ع) بودیم آن حضرت فرمود:
"آیا شما پناهگاه ندارید؟ آیا شما جایگاه امنی که در پرتو آن ایمنی یابید ندارید؟ چه چیز جلوگیر شماست از مراجعه به حارث بن مغیره نضری ؟".
(۳)اما لکم من مفزع ؟ امالکم من مستراح تستریحون الیه ؟ ما یمنعکم من الحارث بن المغیرة النضری ؟ (وسائل 105/18، ابواب صفات قاضی، باب 11، حدیث 24) 14- روایتی است که (کشی) از علی بن مسیب همدانی روایت نموده که گفت: به امام رضا(ع) عرض کردم: راه من بسیار دور است و نمی توانم هر زمان که بخواهم خدمت شما برسم، پس آموزشهای دینم را از چه کسی فرا بگیرم ؟ فرمود:
"از زکریا بن آدم قمی که وی بر دین و دنیای شما امین است."
علی بن مسیب گوید: چون از مسافرت بازگشتم به نزد زکریا بن آدم میرفتم و
(۱) علیک بالاسدی، یعنی ابابصیر. (وسائل 103/18، ابواب صفات قاضی، باب 11، حدیث 15) "عقرقوف" محلی بوده نزدیک بغداد. ابوبصیر نیز دو تا داریم: ابوبصیر اسدی و ابوبصیر مرادی، که اینجا مراد ابوبصیر اسدی بوده است. (الف - م، جلسه 136 درس)
(۲) ما یمنعک من محمد بن مسلم الثقفی ؟ فانه سمع من ابی وکان وجیها. (وسائل 105/18، ابواب صفات قاضی، باب 1، حدیث 23)
(۳) اما لکم من مفزع ؟ امالکم من مستراح تستریحون الیه ؟ ما یمنعکم من الحارث بن المغیرة النضری ؟ (وسائل 105/18، ابواب صفات قاضی، باب 11، حدیث 24)