است، آنان را پیامبرخدا(ص) در حدیث متواتر ثقلین همتا و در کنار قرآن مجید قرار داد، حدیث ثقلین را عبقات الانوار از طرق علمای سنت از سی و پنج نفر از صحابه از آن حضرت روایت نموده است؛ و در بخش دوم این کتاب [جلد اول فارسی و نیز در محور سوم همین مبحث ] برخی از اسناد آن و نیز دلالت آ ن رابر حجیت اقوال عترت پیامبر و اینکه این مسأله غیر از مسأله امامت که مورد اختلاف بین فریقین است یادآور شدیم که بجاست مراجعه شود.
در نهج البلاغه نیز در ارتباط با اهل بیت پیامبر(ص) آمده است:
"آنها موضع اسرار خدایند و پایگاه فرمانش، ظرف علم اویند و مرجع حکمت هایش، پناهگاه کتابهای او هستند و کوههای استوار دینش؛ به وسیله آنان خمیدگی پشت دین راست، و لرزشهای ارکان آن از بین رفت... احدی از این امت را با آل محمد(ص) مقایسه نتوان کرد، و آنان که ریزه خوار خوان نعمت آل محمدند با آنان برابر نخواهند بود، آنان اساس دین و ارکان یقین اند، غلوکننده باید به سوی آنان باز گردد و عقب مانده باید به آنان ملحق شود، ویژگی های ولایت و حکومت از آن آنان است، و وصیت پیغمبر(ص) و وراثت او در میان آنان است."هم موضع سره ولجاء امره و عیبة علمه و موئل حکمه و کهوف کتبه و جبال دینه. بهم اقام انحناء ظهره و اذهب ارتعاد فرائصه... لایقاس بآل محمد(ص) من هذه الامة احد، و لا یسوی بهم من جرت نعمتهم علیه ابدا، هم اساس الدین و عماد الیقین، الیهم یفئ الغالی و بهم یلحق التالی و لهم خصائص حق الولایة و فیهم الوصیة و الوراثة . (نهج البلاغه، فیض 44/، لح 47/، خطبه 2)
باز در خطبه دیگری که درباره آل محمد(ص) سخن به میان آمده میفرماید:
".. اینان حیات علم و مرگ نادانی اند، حلمشان شما را از علمشان خبر میدهد (و ظاهرشان از باطنشان) و سکوتشان از حکمت گفتارشان، اینان هرگز با حق مخالفت نمی کنند و در آن اختلاف ندارند، اینان ستونهای اسلام و رشته های اعتصام الهی اند، به وسیله اینان حق به نصاب خود رسید و باطل ریشه کن گردید، و زبانش از رستنگاهش بریده شد. اینان دین را با عقل درایت و درک عمیق درک کردند نه با صرف شنیدن و نقل کردن ! همانا راویان علم بسیارند ولی رعایت کنندگان و عمل کنندگان آن کم."هم عیش العلم و موت الجهل یخبرهم حلمهم عن علمهم (و ظاهرهم عن باطنهم) و صمتهم عن حکم منطقهم، لایخالفون الحق و لایختلفون فیه، هم دعائم الاسلام و ولائج الاعتصام، بهم عاد الحق فی نصابه و انزاح الباطل عن مقامه، و انقطع لسانه عن منبته، عقلوا الدین عقل و عایة و رعایة لاعقل سماع و روایة، فان رواة العلم کثیر و رعاته قلیل. (نهج البلاغه، فیض 825/، لح 357/، خطبه 239)
.jpg)
