بر این اساس پس حکم واقعی تابع مفاد طریق [ادله شرعی و عقلی که مورد اجتهاد میباشد] نیست که به هر صورت استنباط شود حکم خدا نیز همان گونه باشد. همان گونه که اگر طریق برخلاف واقع باشد سبب نمی گردد که واقع بر طبق آن تبدیل و دگرگونی یابد.
این آن چیزی است که نظر اصحاب ما امامیه بر آن استوار است، و همه بالاتفاق تصویب [که هرچه مجتهد به دست آورد همان حکم خداوند است ] را رد میکنند، و به همین جهت به آنان مخطئه گفته میشود.
و اما علمای سنت در بین آنان اختلاف نظر هست، برخی مخطئه هستند و برخی مصوبه.
امام فخرالدین رازی در بحث اجتهاد از کتاب محصول خویش مینویسد:
و امام غزالی در مستصفی میگوید:
نکته دیگری را که باید یادآور شد این است که عمده نظر مصوبه بر این جهت است که آراء و کردار صحابه پیغمبر(ص) را مورد تصویب و تأیید قرار دهند، آنان میپندارند هر کس مصاحب پیغمبر(ص) بود هرگز خطا نمی کند چه رسد به اینکه گناه و معصیتی از وی صادر شود.