4 - آگاهی گسترده نسبت به رجال حدیث، طبقات روات، و آگاهی به حوادث و وقایع تاریخ اسلام.
5 - ذهن جوال و عمیق در بررسی و درک جوانب مختلف مسأله مورد بحث.
6 - ذوق سلیم و حسن سلیقه در انتخاب بهترین معنی و مفهوم از متون نقلی و قواعد عقلی.
7 - زمان آگاهی و بصیرت نسبت به حوادث واقعه.
8 - اصالت فکر و استقلال رأی.
9 - تسلط کامل بر منطق و فلسفه و ایجاد ارتباط متعادل بین علوم معقول و منقول.
10 - شجاعت علمی در ابراز نظر و اظهار عقیده.
11 - انسجام فکری و انضباط در جمع بندی مسائل و در دست داشتن اصول و مبانی محوری و پایه.
12 - آشنایی بسیار زیاد با فرهنگ توده مردم و عرفیات جامعه.
و ویژگی های دیگری از این قبیل که در اینجا فقط به ذکر عناوین و سرفصلهای آن اکتفا گردید.
ب: روش تدریس: معظم له در حوزه تدریس خود نیز دارای برجستگی های خاصی هستند که اجمالا تا اندازه ای که در چشم انداز از این مجموعه میتواند مفید باشد یادآور میشویم:
1 - روانی و سادگی بیان: ایشان در مقام تدریس و تألیف هر دو، یک روش ساده مقرون به ذهن عرف و عامه مردم را بر میگزینند و حتی الامکان از به کار بردن اصطلاحات مشکل و نامفهوم برای مخاطب پرهیز میکنند. این شیوه از معظم له معروف و مشهور بوده و هست. ایشان مطالب عمیق و نکات لطیف را آنچنان به دور از اصطلاحات پیچیده بیان میدارند که مخاطب و دانش پژوه در مرحله اول احساس میکند گویا ذهنش با این مطالب قبلا آشنا بوده که به این سادگی آن را فهمیده است. این شیوه استاد درست برعکس آن کسانی است که به غلط باور دارند آسان گفتن مطالب علمی اهانت به علم است و پیوسته سخن را در کلماتی مشکل و مطنطن نهان میدارند. لذا ایشان با تکرار چند بار رئوس مطالب مهم، به بهتر فهماندن مطلب اصرار میورزند.
2 - تنظیم درس با نگارش قبلی: از شیوه های نیکوی ایشان در مطالعه و تدوین و تدریس انسجام مطالب و دسته بندی مکتوب آن است که به هنگام تدریس نیز از آن سود میبرند. ایشان هر درسی را علی رغم مشغله های فراوان، با صرف وقت و دقت لازم، پیش از تدریس مینویسند و تدریس خود را نیز بر آن اساس قرار