صفحه ۷۶

10 - مناظره مسلمان و بهایی: این جزوه پرمحتوا و جالب در سال 1370 ه ق در مقابل تبلیغات گمراه کننده فرقه ضاله بهایی که از طرف رژیم سلطنتی تقویت می‎شد نوشته شده است. البته در آن زمان برای منحرف کردن جهت مبارزه، فرقه ضاله درصدد پاسخ برآمدند که باز استاد در پاسخ به آنان یک جلد کتاب حدود چهارصد صفحه نگاشتند که در آن زمان آیت الله العظمی بروجردی به مصالحی چاپ آن را صلاح ندانستند. متن خطی آن کتاب پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط استاد در اختیار حجة الاسلام سید حمید زیارتی (روحانی) قرار گرفت که هم اکنون در مرکز اسناد انقلاب اسلامی موجود است. 11 - دفترهای مطالعات سیاسی: در یکی از اوراق پرونده ایشان که مأمور ساواک و نماینده دادستان قم و...در رژیم منحوس پهلوی آن را امضا کرده اند، از جمله اشیای ضبط شده ای که نام برده اند یکی هم چهار جلد دفتر به خط خود ایشان در زمینه مسائل سیاسی معاصر کشورهای مختلف جهان است که توسط ساواک ضبط شده است؛ و اکنون خبری از سرنوشت آن دفترها در دست نیست. 12 - تاریخ بیست ساله معاصر ایران: ایشان کتابی در تاریخ بیست ساله معاصر ایران (دوران سلطه رضاخان سردار سپه) با عنوان فوق و یا عنوان مشابه نوشته بوده که توسط ساواک ضبط و به آتش بخاری انداخته می‎شود، و بدین وسیله قبل از آنکه انتشار یابد به خاکستر تبدیل می‎گردد. 13 - مجموعه خطابه ها، بیانیه ها و پیامها: مجموع سخنرانی هایی که آیت الله العظمی منتظری برای مردم و مسؤولین انجام داده اند و ضبط شده حدود 1500 سخنرانی است که خود گنجینه ای گرانبها به شمار می‎آید. هرچند گزیده ای از این نوع پیامها و خطابه ها به چاپ رسیده است، اما انتظار می‎رود که در آینده متن کامل همه این گنجینه ارزشمند از نوار پیاده و به صورت چندین مجلد کتاب مفید در دسترس مردم قرار گیرد.

4 - ارجاعات امام خمینی

شیوه معمول در میان فقهای عظیم الشأن اسلام برای استخراج مسائل و استنباط احکام شرعی از منابع اولیه آن بدین صورت است که شخص فقیه مجموعه ادله شرعی مربوط به یک مسأله را اعم از قرآن، سنت، اجماع و عقل مورد مطالعه و مداقه قرار می‎دهد و در صورتی که ادله مربوط به یک مسأله را از هر نظر کافی تشخیص داد، بر آن اساس بدون هیچ تردید و احتیاطی "فتوا" می‎دهد. اما در صورتی که ادله و یا دلالت آن را نسبت به اثبات مقصود و مسأله مورد اجتهاد کافی نبیند و ادله قانع کننده دیگری را نیز نتواند پیدا کند، دچار تردید شده و از "فتوا" دادن خودداری می‎کند، و هرگز قاطعانه نمی گوید که مثلا حکم شرعی در فلان

ناوبری کتاب