آیت‌الله منتظری

می‎ماندند. [ و همین است معنی کلام حضرت که فرمود: ما و شیعیانمان تا ظهور شورشگری از آل محمد به خیر هستیم ].

13 - روایت عبیدی

عبیدی از امام صادق (ع) روایت نموده که فرمود:

"ما کان عبد لیحبس نفسه علی الله الاادخله الله الجنة وسائل ‏39/11، باب 13 از ابواب جهاد عدو، حدیث 13.

هیچ بنده ای جان خود را بر خدا حبس نمی کند مگر اینکه خداوند او را به بهشت داخل می‎نماید."

توضیح روایت: [حبس نفس، وقف جان در راه خداست نه سکوت.]

این روایت نیز همانند روایت گذشته، از ادله سکوت و منع خروج و قیام در زمان غیبت نیست؛ زیرا معنای حبس نفس بر خدا، وقف جان در راه خداست؛ و این معنی با جهاد و مبارزه سازگارتر است تا با سکوت و سکون.

واژه حبس نفس نظیر واژه صبر است که در عرف مردم غیر عرب گاهی به معنای سکوت و بی تحرکی به کار برده می‎شود، با اینکه مراد از صبر، استقامت و پایداری در میدان عمل و جهاد است، به گونه ای که مشکلات و حوادث مترتب بر آن انسان را از جهاد و مبارزه باز ندارد - و این نکته ای است شایان تأمل.اهل سکوت از حبس نفس این طور برداشت کرده اند که انسان باید در خانه بنشیند و دست روی دست بگذارد و دم نزند تا خداوند او را به بهشت ببرد؛ با اینکه حبس نفس، وقف جان در راه خداست. انسان می‎خواهد با آمریکا بجنگد، با شوروی بجنگد، می‎خواهد دنیای اسلام را از استعمار دویست سیصد ساله نجات بدهد و مسلم است که این مشکلاتی دارد و توطئه هایی علیه او تدارک می‎بینند که برای مقابله با آن باید کاملا جان خود را وقف راه خدا نموده باشد. و درست در این صورت است که اگر کشته شود یا زنده بماند خداوند او را به بهشت وارد می‎کند. وگرنه با در به روی خود بستن و در کنج خانه به عزلت نشستن، انتظار چه بهشتی را می‎توان از خداوند داشت ؟ (از افاضات معظم له در درس)

14 - روایت حسین بن خالد

حسین بن خالد قال: قلت لابی الحسن الرضا(ع): ان عبدالله بن بکیر کان یروی حدیثا و انا احب ان اعرضه علیک، فقال: ما ذلک الحدیث ؟ قلت: قال ابن بکیر: حدثنی عبید بن زرارة قال: کنت عند ابی عبدالله (ع) ایام خرج محمد (ابراهیم) بن