قیام قائم برافراشته شود، صاحب آن طاغوت طاغوت از ریشه طغیان به معنی ستمگر و سرکش است. اصل آن طغیوت بوده، در آن قلب مکانی صورت گرفته و طیغوت شده، یاء قلب به الف شده طاغوت شده است. (از افاضات معظم له در درس) است که غیر خداوند عزوجل را پرستش میکند."
و نیز نعمانی در کتاب الغیبة به سند خویش از مالک بن اعین از امام باقر(ع) روایت میکند که فرمود: "هر پرچمی که پیش از پرچم قائم برافراشته شود، صاحب آن طاغوت است."عن ابی جعفر انه قال: کل رایة ترفع قبل رایة القائم فصاحبها طاغوت. (مستدرک الوسائل 248/2، باب 12 از ابواب جهاد عدو)
توضیح روایت
روایت از جهت سند صحیحه است و لازم است به آن توجه بیشتری مبذول شود، که در اینجا از چند جهت به توضیح آن میپردازیم:
داعی به نفس طاغوت است یا داعی به حق ؟
در صفحات گذشته ضمن روایت اول همین بخش [ روایت عیص بن قاسم ] به تفصیل گفته شد که: دعوت بر دوگونه است:
1 - دعوت به نفس که باطل و غیر شرعی و محکوم است.
2 - دعوت برای درهم شکستن باطل و اقامه حق و واگذاردن آن به اهلش که حق و مورد تأیید ائمه معصومین (ع) است.
در این روایت پرچمهایی که به خاطر دعوت به نفس برافراشته شده محکوم شده، نه پرچمهایی که برای دعوت به حق برافراشته شده اند.
به عبارت دیگر پرچمی که در مقابل قائم (عج) واقع گردد طاغوت است نه پرچمی که در مسیر و طریق و جهت او باشد، به همین جهت در روایت از آن به طاغوت تعبیر شده و گفته شده که: صاحب آن در مقابل خدا مورد پرستش واقع شده است.
مؤید این مطلب گفتار امام باقر(ع) در روایتی است که در روضه کافی آمده است. [که قید ضلالت را برای پرچم تصریح نموده ] و میفرماید: "هیچ کس مردم را تا زمان خروج دجال فرا نمی خواند؛ مگر اینکه افرادی یافت میشوند که با او بیعت مینمایند، و هرکس "پرچم ضلالتی" برافراشت صاحب آن طاغوت است.""و انه لیس من احد یدعو الی ان یخرج الدجال الاو سیجد من یبایعه و من رفع رایة ضلالة فصاحبها طاغوت." (کافی 296/8، حدیث 456)
.jpg)
