3 - روایت سدیر
سدیر روایت نموده که امام صادق (ع) فرمود:
"یا سدیر الزم بیتک و کن حلسا من احلاسه واسکن ما سکن اللیل و النهار فاذا بلغک ان السفیانی قد خرج فارحل الینا ولو علی رجلک .وسائل 36/11، باب 13 از ابواب جهاد عدو، حدیث 3.
ای سدیر، در خانه ات بنشین و مراقب زندگی ات باش و مادامی که شب و روز آرام هستند آرام گیر، پس هنگامی که خبر به تو رسید که سفیانی خروج کرده حرکت کن و به سوی ما بیا ولو با پای پیاده."
ممکن است اهل سکوت بدین روایت استناد نموده و بگویند: این روایت منحصر به سدیر نیست بلکه بر همه واجب است که تا خروج سفیانی و قیام قائم (عج) سکوت نموده و از قیام و خروج خودداری ورزند.
اما در پاسخ باید گفت: الغای خصوصیت و تعمیم حکم به همه افراد در تمام زمانها متوقف است به موردی که ما علم و آگاهی داشته باشیم به این که شخص خاص و یا مورد خاصی مورد نظر نیست، اما در مورد شخصی همانند سدیر پس از بررسی ویژگی ها و حالتهای او مشخص میگردد که چنین الغای خصوصیتی درباره او صحیح نیست؛ زیرا از بررسی و تتبع در احوالات او مشخص میشود که وی کسی نبوده که بتواند قیام نموده و حکومت اسلامی تشکیل دهد، بلکه یک فرد عادی بوده که مخلص امام صادق (ع) بوده اما همواره احساساتش بر تدبیر و فکرش غلبه میکرده است. وی از کسانی بوده که گمان میکرده امام (ع) توانایی قیام را دارد و شرایط به عهده گرفتن خلافت برایش مساعد است؛ و به همین جهت همواره مصر و منتظر خروج آن حضرت بوده و برای اینکه زیر پرچم آن حضرت باشد انتظار میکشیده است. و آن حضرت در این کلام میخواهند به وی بفرمایند که فعلا نمی توانند خلافت ظاهری تشکیل دهند و اینکه علامت قائم به حق خروج سفیانی است. و بر اشخاصی همانند این شخص که امر بر آنان مشتبه شد و تحت تأثیر احساسات غلط و غیر مطابق با واقعیات قرار گرفته اند، بهترین کار این است که در خانه های خویش مانده و بدون نتیجه، خود و دیگران را به هلاکت نیندازند.
بررسی شخصیت سدیر
شاهد بر این مدعی در ارتباط با سدیر اموری است که ذیلا متذکر میشویم:
.jpg)
