و نه تنها آن حضرت الگوی قیام در مقابل ستمگران بود بلکه امام حسن مجتبی نیز برای مبارزه با ستم قیام کرد و جهاد نمود تا اینکه بسیاری از سپاهیانش به وی خیانت کرده و مکر ورزیدند و در نتیجه آن حضرت امکان جهاد با معاویه را نیافت.
سایر ائمه (ع) نیز شرایط قیام برای آنان فراهم نگردید، و پس از این در روایت سدیر خواهیم خواند که امام صادق (ع) فرمود: "اگر من به تعداد این بزغاله ها [ اشاره به بزغاله هایی که در نزدیکی آن حضرت بوده و تعدادشان از هفده رأس بیشتر نبود] پیرو مییافتم نشستن و درنگ برای من جایز نبود."کافی 242/2، کتاب ایمان و کفر، باب فی قلة عدد المؤمنین، حدیث 4.
پس همه ائمه (ع) یک نور بوده و راه آنان یکی است، اما این زمانها و شرایط است که متفاوت است. و در اینجا نکته ای است شایان تأمل.
از سوی دیگر ما پیش از این گفتیم که: قیام برای دفاع از اسلام و از حقوق مسلمانان در مقابل هجوم دشمنان و تسلط آنان بر کشورهای اسلامی و بر شؤون مسلمین از مواردی است که هم عقل و هم شرع بر ضرورت آن حکم نموده و مشروط به اذن و اجازه امام نیست. و آیاتی نظیر: (و ما لکم لاتقاتلون فی سبیل الله و المستضعفین من الرجال و النساء والولدان)نساء (4): 75.، و آیه (ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بیع و صلوات و مساجد یذکر فیها اسم الله کثیرا و لینصرن الله من ینصره)حج (22): 40. از محکمات قرآن کریم هستند نه از متشابهات. [ و در دلالت این آیه بر مطلب ذکر شده جای شک و تردید نیست ].
البته برای مبارزه و قیام واجب است امکانات و نیروها را از پیش آماده نمود، چنانکه مباحث آن پیش از این گذشت.
و اینک ای برادر مسلمان بیندیش که چگونه مسلمانان و رؤسای آنان به غفلت فرو رفته و دیگران نیز آنان را در غفلت نگاه داشته اند و اسرائیل به قدس شریف و به سرزمینهای اسلامی و به معابد و مراکز علمی و اموال و نوامیس مسلمانان هجوم آورده و کفار شرق و غرب و نوکران آنان کیان و استقلال اسلام و مسلمین را مورد تعرض قرار داده اند و هر روز اخبار کشتارها و غارتها و زندانها و... شنیده میشود، اما سردمداران کشورهای اسلامی و وعاظ السلاطین و علمای سوء در مقابل این همه جنایتها و ستمگریها ساکت اند، و میبینی که همواره اوقات و امکانات خود را در خوشگذرانی و عیاشی و فتنه انگیزی و اختلاف افکنی، به جان یکدیگر افتادن و درهم شکستن یکدیگر مصرف میکنند... بار خدایا مسلمانان را از شر حکام جور و
.jpg)
