صدوق شهرت یافته و از جمله مؤلفان گرانقدر کتب اربعه حدیثی شیعه است، یکی از فقهای بزرگ و اقدم امامیه به شمار میآید و تألیفات فراوانی در حدیث، عقاید و فقه دارد. شیخ صدوق معاصر آخرین دوران خلافت بنی عباس و عصر ضعف و زوال آنان و حکومت یافتن خاندان شیعی معروف آل بویه بوده و امرا و سرداران آل بویه او را بسیار محترم داشته و تعظیم و تکریم مینموده اند.
صدوق در کتب فقهی و فتوایی خود مسائل مربوط به "فقه حکومتی" را حتی الامکان از نظر دور نداشته و در فروعات مختلف آن فتاوایی داده است، از جمله کتب فقهی او در این زمینه که قابل مراجعه و شایسته تفحص میباشد کتاب المقنع و کتاب الهدایة بالخیر را میتوان نام برد.
شیخ صدوق در کتاب الهدایة بالخیر راجع به مسأله جهاد و نقش و وظیفه رهبر و امام مسلمین در آن، چنین نوشته است:
شیخ صدوق (ره) در کتابهای فتوایی خود با توجه به شرایط تقیه که در آن میزیسته، با تلویح و اشاره مراجعه به دستگاه قضایی بنی عباس را تحریم کرده و با توجه به عدم وجود حکومت اسلامی صالح و مستقل از بنی عباس، شیعیان را دستور میدادند که به "برادران خود" یعنی فقهای شیعه مراجعه کرده و اختلافات خود را حل و فصل نمایند. متن کلام او چنین است:
.jpg)
