آیت‌الله منتظری

دزدی در سالی دزدی نمود و او را برای مجازات نزد والی بردند اما والی او را بخشید، در سال بعد باز به خاطر سرقت دستگیر شد و او را به نزد حاکم بردند، آیا به خاطر کدام یک از این دو دزدی باید دست وی قطع شود؟ حضرت فرمود: "برای آخرین دزدی."عیسی بن عبدالله قال: قلت لابی عبدالله (ع): السارق یسرق العام فیقدم الی الوالی لیقطع فیوهب، ثم یؤخذ فی قابل و قد سرق الثانیة و یقدم الی السلطان فبای السرقتین یقطع ؟ قال: یقطع بالاخیر. (وسائل 18 / 500، باب 9 از ابواب حد السرقة، حدیث 2) 21 - حمزة بن حمران گفت: از امام جعفر صادق (ع) سؤال کردم... تا آنجا که حضرت فرمود:

"و اگر میت برای اموال خویش سرپرستی مشخص نکرد تا از دار دنیا رفت، میراث او در اختیار امام مسلمانان است." به آن حضرت عرض کردم پس حال غاصب چگونه می‎شود؟ حضرت فرمود: "اگر او اموال را به امام مسلمانان واگذار نمود در امان است."حمزة بن حمران قال: سألت اباعبدالله (ع) (الی قوله): و ان کان المیت الی احد حتی مات فان میراثه لامام المسلمین، فقلت: فما حال الغاصب ؟ فقال: اذا هو اوصل المال الی امام المسلمین فقد سلم. (وسائل 18 501، باب 10 از ابواب حد السرقة، حدیث 5) 22 - در قسمتی از خبر فقیه آمده است که فرمود:

"سنت بر این جاری شده که هنگامی که نزاع به امام کشیده شد و بینه اقامه گردید، حکم نباید معطل بماند و حد باید اقامه گردد."خبر الفقیه و فیه: فجرت السنة فی الحد انه اذا رفع الی الامام و قامت علیه البینة ان لایعطل و یقام. (وسائل 18 / 509، باب 18 از ابواب حد السرقة، حدیث 4) 23 - مفضل بن صالح از امام جعفر صادق (ع) روایت نموده که فرمود:

"در صورتی که سارق از خرمن دزدی کند، اگر از خرمن امام ستمگر دزدی کرده باشد دست وی قطع نمی شود، چون که حق خود را گرفته است؛ اما در صورتی که خرمن از آن امام عادل بوده است، مستوجب کشته شدن است."المفضل بن صالح عن ابی عبدالله (ع) قال: اذا سرق السارق من البیدر من امام جائر فلا قطع علیه انما اخذ حقه، فاذا کان من امام عادل علیه القتل. (وسائل 18 519/، باب 24 از ابواب حد السرقة، حدیث 5) 24 - در صحیحه محمد بن مسلم از امام محمد باقر(ع) روایت شده که فرمود:

"کسی که در شهر(علیه حکومت اسلامی) سلاح به کف گرفت... پس جزای او جزای محارب است و کار او در دست امام است، اگر خواست او را می‎کشد و یا به دار می‎آویزد و اگر خواست دست و پایش را قطع می‎کند."محمد بن مسلم عن ابی جعفر(ع) قال: من شهر السلاح فی مصر... فجزاؤه جزاء المحارب و امره الی الامام ان شاء قتله و صلبه، و ان شاء قطع یده و رجله. (وسائل 18 / 532، باب 1 از ابواب حد المحارب، حدیث 1)