آیت‌الله منتظری

دلالت روایات بر ضرورت جهاد دفاعی

روایات متعددی نیز بر ضرورت جهاد دفاعی دلالت دارد که از آن جمله می‎توان به روایتهای ذیل توجه کرد:

1 - در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده که آن حضرت پس از قرائت آیه شریفه (اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علی نصرهم لقدیر) فرمود: "به استناد همین آیه مؤمنان هر دوره و زمانی با ستمگران پیکار می‎کنند."عن الصادق (ع) بعد ذکر قوله تعالی: (اذن للذین یقاتلون بانهم ظلموا...) قال: وبحجة هذه الایة یقاتل مؤمنو کل زمان. (وسائل ‏27/11، باب 9 از ابواب جهاد عدو، حدیث 1)

2 - پیش از این به نقل از امیرالمؤمنین (ع) گذشت که آن حضرت پس از آنکه شنید که مردی (از اهل شام) به یک زن مسلمان و زن دیگری که در ذمه اسلام بوده حمله برده و خلخال و دستبند و گردنبند و گوشواره از آنان ربوده است در حالی که آنان وسیله ای برای دفاع جز گریه و التماس نداشته اند، و غارتگران با غنیمت فراوان بدون اینکه حتی یک نفر از آنان زخمی شده و یا قطره ای خون از آنان ریخته شود به سوی شام بازگشته اند، فرمود:

"اگر به خاطر این حادثه مسلمانی از روی تأسف بمیرد ملامت نخواهد شد و بلکه از نظر من سزاوار و بجاست." و نیز فرمود: "زشت باد روی شما و همواره غم و اندوه قرینتان باد که هدف تیرهای دشمن قرار گرفته اید، به شما پی درپی حمله می‎کنند و شما به حمله متقابل دست نمی زنید، با شما می‎جنگند و شما با آنان نمی جنگید، معصیت و نافرمانی خدا می‎شود و شما به آن رضایت می‎دهید."لو ان امرءا مسلما مات من بعد هذا اسفا ما کان به ملوما بل کان به عندی جدیرا... و قال: فقبحا لکم و ترحا حین صرتم غرضا یرمی، یغار علیکم و لاتغیرون، و تغزون و لاتغزون، و یعصی الله و ترضون. (نهج البلاغه، خطبه 27، فیض / 95، لح 70/)

پس اینک ای برادر مسلمان ! آیا من و شما انسان نیستیم ؟ آیا گذشته از التزام به اسلام در ما عواطف و حمیت انسانی نیست ؟ چگونه خبر کشتار این همه مسلمان و تخریب شهرها و مساجد و هتک نوامیس مسلمانان به دست کفار و صهیونیسم در فلسطین و لبنان و افغانستان و هند و سایر کشورهای اسلامی به گوش ما می‎رسد اما از جای خویش حرکت نکرده و از آن حمایت نمی کنیم ؟ و حتی یک کلام و جمله هم در جهت تقویت آنان نمی گوییم، و کسانی را که فریاد اعتراض علیه دشمنانشان سر داده اند مورد تأیید و حمایت قرار نداده و چه بسا عملا کفار و ستمگران را نیز مورد تأیید قرار می‎دهیم ؟

3 - طبری در تاریخ خویش از ابی مخنف از عقبة بن ابی العیزار نقل نموده: که امام حسین (ع) در صحرای "بیضه" برای اصحاب خویش و اصحاب حر خطبه خواند و فرمود: