فیها اسم الله کثیرا و لینصرن الله من ینصره ان الله لقوی عزیز الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلاة و آتوا الزکاة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر و لله عاقبة الامور.حج (22): 39، 40 و 41.
رخصت جنگ به کسانی که هدف کارزار دیگرانند داده شد؛ زیرا آنان از دشمن ستم کشیده اند و خدا بر یاری آنها تواناست؛ آن مؤمنانی که به ناحق از خانه هایشان آواره شدند و جز آنکه میگفتند پروردگار ما خدای یکتاست جرمی نداشتند؛ و اگر خدا رخصت جنگ ندهد و دفع برخی مردم را با برخی دیگر نکند، همانا صومعه ها و دیر و کنشت ها و مساجدی که در آن نماز و ذکر خدا بسیار میشود همه خراب و ویران میشد؛ و هر که خدا را یاری کند البته خدا او را یاری خواهد کرد، که خداوند در منتهای اقتدار و توانایی است؛ کسانی که اگر در روی زمین به آنان اقتدار و حاکمیت دهیم، نماز به پا میدارند و زکات میپردازند و امر به معروف و نهی از منکر میکنند، و عاقبت کارها همه از آن خداوند است.)
من نمی دانم آیا مسلمانان این آیات شریفه را نخوانده اند؟ و یا خوانده اند اما در مفاهیم آن تدبر و اندیشه ننموده اند؟
آیا میتوان به این معنی ملتزم شد که خداوند متعال در عصر غیبت امام زمان (عج) با فساد در زمین، و خرابی مساجد و معابد دشمن نیست ؟ و اقامه نماز و پرداخت زکات و امر به معروف و نهی از منکر را دوست ندارد؟ به ذات مقدسش سوگند هرگز نمی توان چنین برداشتی را پذیرفت.
بی تردید بر همه مسلمانان همواره واجب و لازم است از مراکز توحید دفاع کنند و فساد و مفسدین را از گستره زمین برانند و ستونهای اسلام را همواره پابرجا نگهدارند؛ و خداوند به کسانی که وی را یاری دهند یاری خواهد رساند. البته این نکته را همین جا باید یادآور شد که یاری خداوند غیر از پیروزی قطعی و حتمی بر دشمن است؛ زیرا خداوند سبحان همواره دوستان خویش را با تقویت ایمان و ایجاد آرامش در دلشان و با افکندن رعب و ترس در دل دشمنان نصرت و یاری میبخشد، و چه بسیار دسته های کوچک و اندک که با خواست و یاری خداوند بر سپاهی بزرگ غلبه نموده اند، اما باید دانست که این عالم عالم علل و اسباب و تضاد و تزاحم است و چه بسا دشمن در موردی به خاطر به کار بستن خدعه و حیله ای در یک مرحله بر قوای حق پیروز آید.
اما در عین حال بر مسلمانان واجب است پس از تهیه وسایل و امکانات مبارزه به صورت متعارف با توکل به خدا قیام نموده و با مفسدین و ستمگران پیکار نمایند.