از این روایت استفاده میشود که جنبه غالب در نماز جمعه جنبه سیاسی آن است تا جایی که زندانیان و افراد نگهبان آن باید در نماز شرکت داده شوند، و این اختیار به دست کسی است که اجازه زندان و زندانیان به دست اوست، و این به طور مسلم از شؤون و اختیارات حکومت است.
محمد بن مسلم از امام جعفر صادق (ع) روایت نموده که فرمود:
"نماز جمعه واجب است بر هفت نفر از مسلمانان، و هنگامی که کمتر از آن باشند واجب نیست، امام و قاضی وی و کسی که شکایتی نزد آنان آورده و کسی که از او شکایت شده و دو شاهدی که برای ادای شهادت آمده اند و کسی که طبق دستور امام حدود را اجرا میکند."تجب الجمعة علی سبعة نفر من المسلمین ولاتجب علی اقل منهم: الامام و قاضیه و المدعی حقا و المدعی علیه و الشاهدان والذی یضرب الحدود بین یدی الامام. (وسائل الشیعه، 5 / 9، باب 2 از ابواب صلاة الجمعة، حدیث 9) [ هنگامی که حداقل این هفت نفر جمع باشند تشکیل نماز جمعه واجب میشود].
این روایت نیز در این معنی ظهور دارد که نماز جمعه از شؤون حکومت است و اقامه آن به عهده امام و رهبر جامعه است.
اقامه نماز عید فطر و قربان توسط امام
نماز عید فطر و قربان هم همانند نماز جمعه است و همان خصوصیاتی که برای نماز جمعه گفته شد در این دو نماز هم وجود دارد.
در این رابطه تنها به ذکر یک روایت موثق که به صورت متواتر هم وارد شده اکتفا میکنیم:
در موثقه سماعة از امام محمد باقر(ع) روایت شده که میفرمایند: "نماز عید فطر و قربان نیست مگر همراه با امام."فی موثقة سماعة عن ابی عبدالله (ع) قال: لاصلاة فی العیدین الامع الامام. (وسائل 5 / 96، باب 2 از ابواب نماز عید، حدیث 5). روایات 1، 2، 4، 6، 7 و 11 همین باب نیز به این مضمون دلالت دارند.
[در برخی روایات به دنبال کلمه "امام" لفظ "عادل" نیز آمده است، "امام عادل".] این روایت ظهور و بروز در این دارد که مراد از امام همان رهبر و حاکم مسلمین و یا اشخاص منصوب از جانب اوست، مگر اینکه گفته شود: لفظ "امام" حمل بر امام جماعت میشود. [که با اطلاق و ظهور لفظ "امام" سازگار نیست ].
.jpg)
